Ο Παλαιστης
The Wrestler
του Ντάρεν Αρονόφσκι
με τους Μίκι Ρουρκ, Μαρίζα Τομέι, Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ
Υπόθεση: Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’80 , ο Ράντυ “the Ram” (Μίκι Ρουρκ ) ήταν ένας κορυφαίος επαγγελματίας παλαιστής του wrestling . Σήμερα, 20 χρόνια μετά συνεχίζει να αγωνίζεται σε ανεπίσημους αγώνες στο New Jersey . Αποξενωμένος τελείως από την κόρη του (Εβαν Ρέιτσελ Γουντ ) και ανίκανος να συνάψει οποιαδήποτε ουσιαστική ανθρωπινή σχέση ο Ράντυ ζει μόνο για τους αγώνες και την αναγνώριση των θαυμαστών του. Μία καρδιακή προσβολή τον υποχρεώνει όμως να αποσυρθεί. Αρχίζει λοιπόν να αξιολογεί και να επαναπροσδιορίζει την ζωή του . Προσπαθεί να πλησιάσει την κόρη του και διεκδικεί τον έρωτα από μια στρίπερ την Κάσιντι ( Μαρίσα Τόμει) . Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν μπορεί να καταλαγιάσει το πάθος του για τους αγώνες.
Κριτικό σημείωμα :
Γυρισμένη από τον Ντάρεν Αρονόφσκι, σκηνοθέτη των ταινιών «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» και «Η πηγή», η βραβευμένη με το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας ταινία «Ο παλαιστής» παρουσιάζει το συγκλονιστικό πορτρέτο του Ράντι (του «Κριού») Ρόμπινσον, διάσημου στη δεκαετία του '80 επαγγελματία παλαιστή. Παλαιστής του «κατς» ο «Κριός» ήταν, στην περίοδο της προεδρίας του Ρέιγκαν, ανάμεσα στα είδωλα των Αμερικανών, αν και αργότερα, στη δύση του, μετατράπηκε σε θέαμα των διψασμένων για βία θεατών.
Ατομο παθιασμένο με τη δουλειά του, που ξεκίνησε κάποτε με ένα όνειρο -το περιβόητο «αμερικανικό όνειρο»- ο Ράντι έχει σταδιακά μετατραπεί σε θλιβερό, μοναχικό, χωρισμένο και άφραγκο άτομο, αποξενωμένο από την κόρη του, που ζει στο αυτοκίνητο-τροχόσπιτό του και ο οποίος τώρα αγωνίζεται σε περιφερειακά, άθλια ρινγκ να διατηρήσει κάτι από τη χαμένη αξιοπρέπειά του. Το σώμα του Ράντι, φουσκωμένο με στεροειδή, αντέχει ακόμη στα χτυπήματα του κατς, την επαγγελματική πάλη, που στηρίζεται περισσότερο στο θέαμα και στο οποίο οι παλαιστές υπομένουν τα πιο σκληρά και παράτολμα -αν και πάντα στημένα από πριν- χτυπήματα στο ρινγκ, ενώ συχνά (όπως ο «Κριός») πηδούν, όρθιοι, από σκοινιά πάνω στον αντίπαλό τους ή πάνω σε σκάλες και διάφορα άλλα αντικείμενα. Κάποια στιγμή μάλιστα, όταν έπειτα από μεταμόσχευση καρδιάς τα πράγματα για τον Ράντι χειροτερεύουν, αυτός δέχεται να πάρει μέρος σε αγώνες «hard-core» (η έσχατη κατάληξη!), όπου οι παλαιστές πέφτουν πάνω σε γυαλιά και συρματοπλέγματα κι είναι έτοιμοι ακόμη και να δεχτούν καρφιά στο σώμα τους με συρραπτικά!...
Με ένα γρήγορο, νευρώδες στιλ, με εικόνες ωμές, συχνά αφόρητα βίαιες, χορογραφημένες με δεξιοτεχνία, με λεπτομέρεια στην καταγραφή του κοινωνικού περίγυρου, μαζί και του κόσμου των παλαιστών, με ερμηνείες εξαιρετικές τόσο από τον Μίκι Ρουρκ, σπαραχτικό στον ρόλο του βασανισμένου, αλλά πάντα αυθεντικού «Κριού», πολύ κοντά στα δικά του προσωπικά βάσανα (ερμηνεία ανάμεσα στα φαβορί των φετινών Οσκαρ), όσο κι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς (μαζί και της Μαρίζα Τομέι στον ρόλο μιας στριπτιζέζ που κάνει παρέα στον Ράντι), ο Αρονόφσκι έφτιαξε μια δυνατή, συγκλονιστική ταινία, έμμεσο σχόλιο πάνω στην ίδια την Αμερική, τις πνευματικές και άλλες αξίες της και την όλη πορεία της.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης -Ελευθεροτυπία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου