θερινό σινεμά - 20 - 23/08/2009
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Γκιγιέρμο Αριάγκα. Ηθοποιοί: Σαρλίζ Θέρον, Κιμ Μπάσινγκερ, Τζένιφερ Λόρενς, Τζον Κόρμπετ, Γιοακίμ ντε Αλμέιδα. 105'
Ενας παθιασμένος, τρελός έρωτας, που καθορίζει τη (συχνά τραγική) πορεία της ζωής μιας ομάδας ανθρώπων, σε ένα καλογυρισμένο, με ωραίες ερμηνείες, μελό.
Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, το νερό, ο άνεμος, η γη και η φωτιά, παίζουν βασικό ρόλο στην ταινία «Τα σύνορα της μοναξιάς», που σκηνοθέτησε ο μέχρι πρόσφατα γνωστός σεναριογράφος Γκιγιέρμο Αριάγκα («Βαβέλ», «21 γραμμάρια»). Στοιχεία που καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Η ταινία αρχίζει με μια φωτιά που κάνει στάχτη ένα τεράστιο τροχόσπιτο στη μέση μιας έρημης κοιλάδας. Φωτιά που θα ξαναδούμε προς το τέλος της ταινίας και που χρησιμεύει ως αφετηρία για την πορεία τριών, διαφορετικής ηλικίας, και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, γυναικών. Και πρώτα η Τζίνα (μια πάρα πολύ καλή Κιμ Μπάσινγκερ), που μαζί με τον εραστή της καίγεται στη φωτιά και που την τραγική ιστορία της, ιδιαίτερα την παράνομη, παθιασμένη σχέση της με τον παντρεμένο Νικ (Γιοακίμ ντε Αλμέιδα), παρακολουθούμε σε διάφορα φλας-μπακ. Στα ίδια φλας-μπακ παρακολουθούμε και την ιστορία της ανήλικης κόρης της, υπεύθυνης για τη φωτιά, η οποία, σε μια παράλληλη ιστορία που θυμίζει εκείνη του «Ρωμαίου και της Ιουλιέτας», φεύγει με το γιο της γυναίκας του εραστή της μάνας της, για να τον εγκαταλείψει όταν γεννά το παιδί τους. Ενώ, με τη μορφή πια της Σαρλίζ Θέρον, επιδίδεται, έχοντας πιάσει δουλειά ως γκαρσόνα, σε εφήμερες ερωτικές σχέσεις με διάφορους άντρες, σε μια προσπάθεια να ξορκίσει τις αμαρτίες της μητέρας της. Κάποτε, όμως, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει την κόρη της Μαριάνα (αποκάλυψη η νεαρή Τζένιφερ Λόρενς) που την είχε εγκαταλείψει βρέφος και η οποία τώρα χρειάζεται τη βοήθειά της.
Ο Αριάγκα κινήθηκε στα συνηθισμένα καλούπια του μελό, για να στήσει ωραίες, πρέπει να πω, σκηνές, με εικαστικά όμορφα πλάνα (η φωτογραφία είναι του Ρόμπερτ Ελσγουιτ), όπου οι χώροι -η έρημος και η μικρή, καταπιεστική πόλη όπου ζουν την άχαρη ζωή τους τα διάφορα πρόσωπα- παίζουν σημαντικό ρόλο, χωρίς όμως την πνοή εκείνη που θα έδινε στην ταινία μιαν άλλη πιο δυνατή, μαζί και ποιητική πνοή. Στα συν της ταινίας, οι πολύ καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα των τριών πρωταγωνιστριών. (Μικελίδης - Ελευθροτυπια)
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Γκιγιέρμο Αριάγκα. Ηθοποιοί: Σαρλίζ Θέρον, Κιμ Μπάσινγκερ, Τζένιφερ Λόρενς, Τζον Κόρμπετ, Γιοακίμ ντε Αλμέιδα. 105'
Ενας παθιασμένος, τρελός έρωτας, που καθορίζει τη (συχνά τραγική) πορεία της ζωής μιας ομάδας ανθρώπων, σε ένα καλογυρισμένο, με ωραίες ερμηνείες, μελό.
Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, το νερό, ο άνεμος, η γη και η φωτιά, παίζουν βασικό ρόλο στην ταινία «Τα σύνορα της μοναξιάς», που σκηνοθέτησε ο μέχρι πρόσφατα γνωστός σεναριογράφος Γκιγιέρμο Αριάγκα («Βαβέλ», «21 γραμμάρια»). Στοιχεία που καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Η ταινία αρχίζει με μια φωτιά που κάνει στάχτη ένα τεράστιο τροχόσπιτο στη μέση μιας έρημης κοιλάδας. Φωτιά που θα ξαναδούμε προς το τέλος της ταινίας και που χρησιμεύει ως αφετηρία για την πορεία τριών, διαφορετικής ηλικίας, και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, γυναικών. Και πρώτα η Τζίνα (μια πάρα πολύ καλή Κιμ Μπάσινγκερ), που μαζί με τον εραστή της καίγεται στη φωτιά και που την τραγική ιστορία της, ιδιαίτερα την παράνομη, παθιασμένη σχέση της με τον παντρεμένο Νικ (Γιοακίμ ντε Αλμέιδα), παρακολουθούμε σε διάφορα φλας-μπακ. Στα ίδια φλας-μπακ παρακολουθούμε και την ιστορία της ανήλικης κόρης της, υπεύθυνης για τη φωτιά, η οποία, σε μια παράλληλη ιστορία που θυμίζει εκείνη του «Ρωμαίου και της Ιουλιέτας», φεύγει με το γιο της γυναίκας του εραστή της μάνας της, για να τον εγκαταλείψει όταν γεννά το παιδί τους. Ενώ, με τη μορφή πια της Σαρλίζ Θέρον, επιδίδεται, έχοντας πιάσει δουλειά ως γκαρσόνα, σε εφήμερες ερωτικές σχέσεις με διάφορους άντρες, σε μια προσπάθεια να ξορκίσει τις αμαρτίες της μητέρας της. Κάποτε, όμως, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει την κόρη της Μαριάνα (αποκάλυψη η νεαρή Τζένιφερ Λόρενς) που την είχε εγκαταλείψει βρέφος και η οποία τώρα χρειάζεται τη βοήθειά της.
Ο Αριάγκα κινήθηκε στα συνηθισμένα καλούπια του μελό, για να στήσει ωραίες, πρέπει να πω, σκηνές, με εικαστικά όμορφα πλάνα (η φωτογραφία είναι του Ρόμπερτ Ελσγουιτ), όπου οι χώροι -η έρημος και η μικρή, καταπιεστική πόλη όπου ζουν την άχαρη ζωή τους τα διάφορα πρόσωπα- παίζουν σημαντικό ρόλο, χωρίς όμως την πνοή εκείνη που θα έδινε στην ταινία μιαν άλλη πιο δυνατή, μαζί και ποιητική πνοή. Στα συν της ταινίας, οι πολύ καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα των τριών πρωταγωνιστριών. (Μικελίδης - Ελευθροτυπια)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου