Η Κινηματογραφική Λέσχη Σερρών ''Στιγμές Της Πόλης" παρουσιάζει την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου στις 19:30 στο Σινε-Κρόνιο την τελευτάια δημιουργία του Γιάννη Οικονομίδη ''Μαχαιροβγάλτης''.
Περίληψη: Ο Νίκος περνάει τεμπέλικα τις μέρες του στην επαρχία σ’ ένα άνευρο παρόν και χωρίς καμία φιλοδοξία για το μέλλον. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο θείος του τον παροτρύνει να εγκαταλείψει την Πτολεμαΐδα και να έρθει μαζί του στην Αθήνα. Του προσφέρει φιλοξενία και μεροκάματο με αντάλλαγμα να γίνει ο φύλακας των δύο καθαρόαιμων σκυλιών του σπιτιού, που κινδυνεύουν από τους γείτονες. Ο Νίκος δέχεται με βαριά καρδιά, για να βρεθεί μπλεγμένος στην περίεργη κατ’ οίκον εργασία, εγκλωβισμένος σ’ ένα “γκρίζο” προάστιο της πόλης, με μοναδική παρέα τον θείο και τη θεία του. Μέχρι που αναπάντεχα οι ισορροπίες ανάμεσα στους τρεις αλλάζουν...
Βιογραφικό του Σκηνοθέτη : Γιάννης Οικονομίδης
Ο Γιάννης Οικονομίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1967 και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Έχει κερδίσει δυο φορές το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας με τις ταινίες Σταδιακή Βελτίωση του καιρού το 1992 και Μόνο μυρίζοντας γιασεμί το 1994. Το Σπιρτόκουτο είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, που σκηνοθέτησε το 2003. Η δεύτερη ταινία του, Η Ψυχή στο Στόμα, συμμετείχε στην 45η Διεθνή Εβδομάδα Κριτικής των Καννών το 2006. Το Σπιρτόκουτο και η Ψυχή στο Στόμα ψηφίστηκαν οι καλύτερες ελληνικές ταινίες του 2003 και 2007 αντίστοιχα από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
2006- Η ψυχή στο στόμα (μεγάλου μήκους)
2003- Σπιρτόκουτο (μεγάλου μήκους)
1995- Η ζωή που θα 'θελες (ντοκιμαντέρ)
1994- Μόνο μυρίζοντας γιασεμί (ντοκιμαντέρ)
1992- Σταδιακή βελτίωση του καιρού (μικρού μήκους)
1990- Καλημέρα νύχτα (ντοκιμαντέρ)
1989- Επεισόδιο (μικρού μήκους)
Κριτικές για τον ''Μαχαιροβγάλτη" :
Ο Γιάννης Οικονομίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1967 και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Έχει κερδίσει δυο φορές το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας με τις ταινίες Σταδιακή Βελτίωση του καιρού το 1992 και Μόνο μυρίζοντας γιασεμί το 1994. Το Σπιρτόκουτο είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, που σκηνοθέτησε το 2003. Η δεύτερη ταινία του, Η Ψυχή στο Στόμα, συμμετείχε στην 45η Διεθνή Εβδομάδα Κριτικής των Καννών το 2006. Το Σπιρτόκουτο και η Ψυχή στο Στόμα ψηφίστηκαν οι καλύτερες ελληνικές ταινίες του 2003 και 2007 αντίστοιχα από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
2006- Η ψυχή στο στόμα (μεγάλου μήκους)
2003- Σπιρτόκουτο (μεγάλου μήκους)
1995- Η ζωή που θα 'θελες (ντοκιμαντέρ)
1994- Μόνο μυρίζοντας γιασεμί (ντοκιμαντέρ)
1992- Σταδιακή βελτίωση του καιρού (μικρού μήκους)
1990- Καλημέρα νύχτα (ντοκιμαντέρ)
1989- Επεισόδιο (μικρού μήκους)
Κριτικές για τον ''Μαχαιροβγάλτη" :
“Η λεκτική ένταση υποχωρεί, αφήνοντας χώρο στις καρβουνιασμένες εικόνες μιας αποστασιοποιημένης από τους ανθρώπους της πόλης να “μιλήσουν”βιαιότερα. Ο Οικονομίδης χαμηλώνει ταχύτητα και υπογράφει τη σκληρότερη και πιο ώριμη ταινία του”.
Χρήστος Μήτσης – ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
“Το φλιπσάιντ της Αναπαράστασης. Το έγκλημα του μεγάλου Τίποτα. Εξαιρετική φωτογραφία. Η μικροαστική Ελλάδα σε μια ταινία. Less is more”.
Δημήτρης Δανίκας – ΤΑ ΝΕΑ
“Η ταινία του Οικονομίδη είναι τόσο μαύρη και εφιαλτική που καταλήγει όμορφη. Εκεί βρίσκεται η επιτυχία του Οικονομίδη, στον τρόπο με τον οποίο η (διόλου τυχαία) ασπρόμαυρη ταινία του υιοθετεί την αισθητική και τους κώδικες του φιλμ νουάρ προσαρμόζοντας και τα δύο στην Ελλάδα του 2010″.
Γιάννης Ζουμπουλάκης – ΤΟ ΒΗΜΑ
“Ένα νεο-νουάρ που μιλά για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Για ένα τμήμα της. Για τα αδιέξοδα και τα πάθη μας. Για την αποξένωσή μας. Μια ταινία απ’ τα κόκαλα και την ψυχή βγαλμένη. Αναμφισβήτητα η καλύτερη του σκηνοθέτη της”.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
“Ο σαρκασμός στα τελευταία εμπνευσμένα πλάνα είναι αμείλικτος. Διεισδυτικός φακός που απογυμνώνει και αναζητά ιστορίες πίσω από τον καθρέφτη. Και οι τρεις πρωταγωνιστές υποδειγματικοί στους ρόλους τους”.
Μαρία Κατσουνάκη – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
“Σκληρή, λεπτομερής κατάδειξη της ανθρώπινης αποξένωσης και αποκτήνωσης στην σύγχρονη ελληνική μεγαλούπολη. Δε λείπουν οι σκηνές που πλατειάζουν χρονικά πέρα από το δραματουργικά αναγκαίο”.
Ρόμπι Εκσιέλ – ΕΘΝΟΣ
“Ο Ελληνοκύπριος δημιουργός του “Σπιρτόκουτου” και της “Ψυχής στο στόμα” καθαρίζει την παλέτα του και παρουσιάζει την πιο ώριμη δημιουργία του έως τώρα: ένα ασπρόμαυρο δράμα με τη φόρμα του νουάρ, που με μεθυστικό, σχεδόν βουβό, λυρισμό, αλλά εξίσου εκκωφαντική, υποδόρια και κυνική εκρηκτικότητα καταπιάνεται με τη γνωστή θεματολογία του για τη βία της ελληνικής κοινωνίας και την επανάληψη των καταστροφικών λαβυρίνθων που πνίγουν σαν ποντίκια τους χαρακτήρες του”.
Ιωσήφ Πρωιμάκης – FAQ
“Ο Μαχαιροβγάλτης περισσότερο υποβάλλει την εξαθλίωση αντί να την τονίζει, δείγμα ωριμότητας και σαφήνειας.Η ταινία υπογραμμίζει την ανθρώπινη πενία και την πνευματική ξηρασία, όχι απλώς ως ελληνική επισήμανση αλλά ως οικουμενικό φαινόμενο”.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος – LIFO
“Αλληγορία για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία με νατουραλιστικό στίγμα, “τραγικωμωδία” όπως αναφέρει ο ίδιος ο δημιουργός, απλό, ειλικρινές, καυστικό, αυθάδες. Χρησιμοποιήστε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε, ο «Μαχαιροβγάλτης» δεν είναι μακριά μας, είναι ένα μωσαϊκό φτιαγμένο από ένα κομμάτι του καθενός μας, όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται αυτό. Αδιαμφισβήτητα το πιο μεστό έργο του Οικονομίδη έως σήμερα”.
Μαριτίνα Παπαμήτρου – Cinemanews.gr
Χρήστος Μήτσης – ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
“Το φλιπσάιντ της Αναπαράστασης. Το έγκλημα του μεγάλου Τίποτα. Εξαιρετική φωτογραφία. Η μικροαστική Ελλάδα σε μια ταινία. Less is more”.
Δημήτρης Δανίκας – ΤΑ ΝΕΑ
“Η ταινία του Οικονομίδη είναι τόσο μαύρη και εφιαλτική που καταλήγει όμορφη. Εκεί βρίσκεται η επιτυχία του Οικονομίδη, στον τρόπο με τον οποίο η (διόλου τυχαία) ασπρόμαυρη ταινία του υιοθετεί την αισθητική και τους κώδικες του φιλμ νουάρ προσαρμόζοντας και τα δύο στην Ελλάδα του 2010″.
Γιάννης Ζουμπουλάκης – ΤΟ ΒΗΜΑ
“Ένα νεο-νουάρ που μιλά για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Για ένα τμήμα της. Για τα αδιέξοδα και τα πάθη μας. Για την αποξένωσή μας. Μια ταινία απ’ τα κόκαλα και την ψυχή βγαλμένη. Αναμφισβήτητα η καλύτερη του σκηνοθέτη της”.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
“Ο σαρκασμός στα τελευταία εμπνευσμένα πλάνα είναι αμείλικτος. Διεισδυτικός φακός που απογυμνώνει και αναζητά ιστορίες πίσω από τον καθρέφτη. Και οι τρεις πρωταγωνιστές υποδειγματικοί στους ρόλους τους”.
Μαρία Κατσουνάκη – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
“Σκληρή, λεπτομερής κατάδειξη της ανθρώπινης αποξένωσης και αποκτήνωσης στην σύγχρονη ελληνική μεγαλούπολη. Δε λείπουν οι σκηνές που πλατειάζουν χρονικά πέρα από το δραματουργικά αναγκαίο”.
Ρόμπι Εκσιέλ – ΕΘΝΟΣ
“Ο Ελληνοκύπριος δημιουργός του “Σπιρτόκουτου” και της “Ψυχής στο στόμα” καθαρίζει την παλέτα του και παρουσιάζει την πιο ώριμη δημιουργία του έως τώρα: ένα ασπρόμαυρο δράμα με τη φόρμα του νουάρ, που με μεθυστικό, σχεδόν βουβό, λυρισμό, αλλά εξίσου εκκωφαντική, υποδόρια και κυνική εκρηκτικότητα καταπιάνεται με τη γνωστή θεματολογία του για τη βία της ελληνικής κοινωνίας και την επανάληψη των καταστροφικών λαβυρίνθων που πνίγουν σαν ποντίκια τους χαρακτήρες του”.
Ιωσήφ Πρωιμάκης – FAQ
“Ο Μαχαιροβγάλτης περισσότερο υποβάλλει την εξαθλίωση αντί να την τονίζει, δείγμα ωριμότητας και σαφήνειας.Η ταινία υπογραμμίζει την ανθρώπινη πενία και την πνευματική ξηρασία, όχι απλώς ως ελληνική επισήμανση αλλά ως οικουμενικό φαινόμενο”.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος – LIFO
“Αλληγορία για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία με νατουραλιστικό στίγμα, “τραγικωμωδία” όπως αναφέρει ο ίδιος ο δημιουργός, απλό, ειλικρινές, καυστικό, αυθάδες. Χρησιμοποιήστε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε, ο «Μαχαιροβγάλτης» δεν είναι μακριά μας, είναι ένα μωσαϊκό φτιαγμένο από ένα κομμάτι του καθενός μας, όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται αυτό. Αδιαμφισβήτητα το πιο μεστό έργο του Οικονομίδη έως σήμερα”.
Μαριτίνα Παπαμήτρου – Cinemanews.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου