Προβολή 18/01/2012 : Ένας Χωρισμός

 Η Κινηματογραφική Λέσχη Σερρών ''Στιγμές Της Πόλης" παρουσιάζει την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου  στις 19:30 στο Σινε-Κρόνιο την αριστουργηματική και πολυβραβευμένη  δημιουργία του Ασγκάρ Φαραντί ''Ένας Χωρισμός".

Χρυσή Άρκτος  Φεστιβάλ Βερολίνου 2011

Αργυρή Άρκτος Γυναικείας Ερμηνείας

Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας
Υποψήφια Για Χρυσή Σφαίρα Καλυτερης Ξενογλωσσης Ταινίας 2012
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία 2011 Ενωση Κριτικών Νέας Υόρκης
Καλύτερο Σενάριο 2011 Ένωση Κριτικών Λος Άντζελες
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία & Σενάριο 2011 Εθνική Ενωση Κριτικών Η.Π.Α.

Υπόθεση: Η Σιμίν θέλει να φύγει απ' το Ιράν μαζί με το σύζυγό της Ναντέρ και την κόρη τους. Έχουν ήδη κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες, όταν ο Ναντέρ αρχίζει να το σκέφτεται, αφού δεν θέλει να αφήσει πίσω τον άρρωστο πατέρα του. Έτσι, όταν ο Ναντέρ αποφασίζει να ακυρώσει τελικά το ταξίδι, η Σιμίν ζητάει διαζύγιο και -όταν η αίτησή της απορρίπτεται- αρνείται να ζήσει με τον Ναντέρ και μετακομίζει στο πατρικό της...

Κριτικές απο τον Ελληνικό τύπο :

Ιρανική ταινία που παραδίδει μαθήματα σκηνοθετικού ύφους και καλλιτεχνικής ευαισθησίας, καταγράφοντας τις ανατροπές στις σχέσεις των μελών δυο αντιμαχόμενων οικογενειών. Η μεγάλη των Ιρανών σχολή είναι εδώ, προσφέροντάς μας ένα ακόμη ανεκτίμητο κινηματογραφικό διαμάντι. Μη την χάσετε.(Το Ποντίκι)

 Ενα αριστούργημα που παρουσιάζει την πολύπλοκη εξουσία του τρίπτυχου «κράτος, θρησκεία, οικογένεια» και πώς αυτό διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό, την προσωπική ηθική και τις σχέσεις των ανθρώπων. Από τις ταινίες που σ' οδηγούν να βγεις βουβός από την αίθουσα, αλλά με εκκωφαντικούς διαλόγους να διαδραματίζονται στο μυαλό σου. Χρυσή Αρκτος και βραβεία ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας στο πρόσφατο φεστιβάλ Βερολίνου.(Flix.gr)

Εμεινα με το στόμα να χάσκει σαν παλιάλογο. Από το Ιράν; Από το Ιράν. Ούτε ηθογραφία ούτε τριτοκοσμική κλάψα είναι. Το ίδιο περιστατικό θα μπορούσε να συμβεί από τη Νέα Υόρκη μέχρις εδώ. Το λένε «Ενας χωρισμός», και σε όλα τα επίπεδα είναι αριστοτεχνικό!Δέκα με τόνο η σκηνοθεσία. Δέκα με τόνο το σενάριο. Δέκα με τόνο η φωτογραφία. Δέκα με τόνο το ντεκουπάζ. Δέκα με τόνο η ρυθμολογία. Δέκα με τόνο οι ερμηνείες. Ολων. Τα δύο μικρά κορίτσια βάζουν τα γυαλιά σε όλες τις μεγάλες κυρίες. Υποκλίνομαι στον μεγιστοτεράστιο Ασγκάρ Φαραντί.(Τα Νέα)

Από μια καραμπινάτη αλληγορία, ανάμεσα στο νέο Ιράν που βλέπει ορίζοντα και θέλει να δραπετεύσει από τα στεγανά (η Σιμίν) και την παραδοσιακή Περσία που μετεξελίχθηκε σε θεοκρατικό καθεστώς με αυστηρότητα και ποινές που ιδιάζουν σε φονταμενταλιστικές πρακτικές (ο σύζυγος Ναντέρ), ο σκηνοθέτης Ασγκάρ Φαραντί στήνει, στην καλύτερη του ταινία, ένα διάλογο υπαρκτό και κρουστό, ένα οικουμενικό στόρι με τρομερό ενδιαφέρον και πλοκή, χωρίς φτιασίδια και κόλπα, σε μια από τις σπουδαιότερες ταινίες της χρονιάς.(Lifo)

Με σιγουριά, αλλά και διακριτικότητα, ο Φαραντί ξεπερνά το απλό οικογενειακό δράμα, για να μας προσφέρει μια συναρπαστική, συγκλονιστική ταινία, αντάξια εκείνων των συμπατριωτών του, Τζαφάρ Παναχί και Αμπάς Κιαροστάμι.(Ελευθεροτυπία)