Η Κινηματογραφική Λέσχη Σερρών ''Στιγμές Της Πόλης" παρουσιάζει την Τετάρτη 14 Μαρτίουστις 19:30 στο Σινε-Κρόνιο την ταινία των Ζαν-Πιερ & Λυκ Νταρντέν "Το Παιδί Με Το Ποδήλατο"
Το Παιδί Με Το Ποδήλατο
των Ζαν-Πιερ & Λυκ Νταρντέν
Μέγα Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 2011
Υπόθεση:
Ο Συρίλ, είναι 12 χρονών και το μόνο σχέδιο στη ζωή του, είναι να βρει τον πατέρα του που τον άφησε προσωρινά σε ορφανοτροφείο. Συναντά τυχαία τη Σαμάνθα, μια κομμώτρια, η οποία συμφωνεί να μένει μαζί της τα σαββατοκύριακα. Ο Συρίλ δεν αναγνωρίζει την αγάπη που του δείχνει η Σαμάνθα, την αγάπη που χρειάζεται απελπισμένα για να ηρεμίσει την οργή του.
Υπόθεση:
Ο Συρίλ, είναι 12 χρονών και το μόνο σχέδιο στη ζωή του, είναι να βρει τον πατέρα του που τον άφησε προσωρινά σε ορφανοτροφείο. Συναντά τυχαία τη Σαμάνθα, μια κομμώτρια, η οποία συμφωνεί να μένει μαζί της τα σαββατοκύριακα. Ο Συρίλ δεν αναγνωρίζει την αγάπη που του δείχνει η Σαμάνθα, την αγάπη που χρειάζεται απελπισμένα για να ηρεμίσει την οργή του.
Κριτικές :
Σινεμά απλό, σαν την ιστορία ενός παιδιού που το μόνο που ήθελε ήταν κάποιον να του δώσει σημασία. Σινεμά συγκλονιστικό, σαν αυτό που οι αδερφοί Νταρντέν όχι απλά δεν εγκαταλείπουν σε κάθε τους νέα ταινία, αλλά στο οποιό επιστρέφουν κάθε φορά που τους έχουμε πιο πολύ ανάγκη.(FLIX)
Ο Βιτόριο Ντε Σίκα, ο δημιουργός του «Κλέφτη ποδηλάτων», θα ήταν υπερήφανος παρακολουθώντας τούτη την ταινία. Κι εσείς δεν έχετε παρά να κοινωνήσετε από τον γαλαντόμο ουμανισμό του έργου των αδελφών Νταρντέν. (FILM NOIR)
Με στοιχεία ντοκιμαντέρ, αλλά με σαφή, αδαμάντινη σεναριακή δομή (όπου ακόμη και ο παράγοντας της τύχης δεν είναι ποτέ αφημένος στην τύχη), το Παιδί με το ποδήλατο είναι ένα πορτρέτο ζόρικης ενηλικίωσης με καταπληκτικές ερμηνείες, ειδικά από τον Τομά Ντορέ, και οικονομία για σεμινάριο, ένα σχόλιο για τη δύναμη του ενστίκτου και τη δυσκολία των αποφάσεων. (LIFO)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ
(συνέντευξη παραχωρημένη από την υπεύθυνη international press, Magali Montet)
(http://www.myfilm.gr)
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για «Το παιδί με το ποδήλατο»;
Λυκ: Η ιδέα υπήρχε μέσα μας για πολύ καιρό. Μια γυναίκα που βοηθά ένα αγόρι να βγει από τη βία που τον κρατά δέσμιο. Η πρώτη εικόνα ήταν αυτό το παιδί, ένα ράκος από νεύρα, που καταπραΰνεται από έναν άλλο άνθρωπο.
Ζαν-Πιέρ: Στην αρχή τη Σαμάνθα τη φανταστήκαμε ως γιατρό, αλλά γρήγορα αλλάξαμε γνώμη κι αποφασίσαμε ότι θα είναι μια κομμώτρια, που μεγάλωσε κι έζησε στην ίδια γειτονιά. Η ταινία είναι πολύ συγκινητική χωρίς να πέφτει σε συναισθηματισμούς. Ευτυχώς!
Λυκ: Είμασταν κάθετοι ότι το κοινό δε θα μάθαινε ποτέ γιατί δίνει τόση προσοχή η Σαμάνθα στο Συρίλ. Δε θέλαμε ψυχολογικές επεξηγήσεις. Δε θέλαμε το παρελθόν να εξηγεί το μέλλον. Θέλαμε απλά το κοινό να σκεφτεί «Απλά το κάνει!», το οποίο είναι αρκετό από μόνο του.
Ο Συρίλ είναι αεικίνητος. Γιατί;
Ζαν-Πιέρ: Ναι, είναι συνέχεια πάνω στο ποδήλατο του. Ένα παιδί χωρίς δεσμούς τρέχει συνεχώς προς την αγάπη χωρίς να το ξέρει.
Οι σχέσεις γονέων- παιδιών απεικονίζονται συχνά στις ταινίες σας. Γιατί;
Λυκ: Είμαστε όλοι «γιοι» και «κόρες» κάποιων...
Ζαν-Πιέρ: H κοινωνία φτιάχνει αστέρες από μεμονωμένα άτομα. Ίσως ως αντίδραση σε αυτό , ψάχνουμε πάντα την έννοια του συνδέσμου. Ακόμη κι αν δεν είναι βιολογικός, όπως με τη Σαμάνθα και το Συρίλ.
Η ταινία όμως έχει και μια αισιόδοξη πλευρά.
Ζαν-Πιέρ: Ναι, προσπαθήσαμε να βρούμε μια ρευστότητα, κάτι απτό προς αυτή την κατεύθυνση. Κάναμε τα γυρίσματα καλοκαίρι, το οποίο είναι κάτι πρωτότυπο για εμάς. Είναι δύσκολο να κινηματογραφηθεί η καλοσύνη;
Λυκ: Εκ πρώτης όψεως, το κακό είναι πάντα πιο συναρπαστικό (γελάνε). Ήταν πολύ σημαντικό ότι δε θα απεικονίσουμε την παιδική ευγένεια, αλλά να μείνουμε όσο πιο κοντά μπορούμε στο αίσθημα της άνευ όρων μεγαλοκαρδίας.
Ζαν-Πιέρ: Δεν είχαμε την ευκαιρία να κινηματογραφήσουμε ένα χαρακτήρα που έχει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα κάποιου άλλου. Τα καλοκαιρινά γυρίσματα μας δώσανε την ευκαιρία να έχει η ταινία μια φωτεινότητα κι απαλότητα. Η Σεσίλ μεταφέρει αυτές τις ιδιότητες με φυσικότητα.
Δε συνηθίζετε να δουλεύετε με διάσημους ηθοποιούς.
Λυκ: Τίποτα δεν ήταν προγραμματισμένο. Ποτέ δε γράφουμε με συγκεκριμένο ηθοποιό κατά νου. Όταν τελειώσαμε το σενάριο αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ηθοποιούς κι αρχικά τη Σεσίλ. Ξέραμε ότι μ’ εκείνη θα αποφεύγαμε όλες τα ψυχολογικά τεχνάσματα, το πρόσωπο και το σώμα της ήταν αρκετά. Της δώσαμε το σενάριο και δέχτηκε αμέσως. Μας ρώτησε κάποια πράγματα όσον αφορά τα κίνητρα της. Της είπαμε ότι η Σαμάνθα είναι εκεί, τέλος. Μας εμπιστεύτηκε.
Πώς βρήκατε τον Τόμας Ντορέ, το αγόρι που υποδύεται το Συρίλ;
Ζαν-Πιέρ: συνήθως όταν ψάχνει κανείς ηθοποιούς αυτής της ηλικίας η διαδικασία είναι η ίδια: βάζεις μια αγγελία και κάνεις κάστινγκ σε εκατοντάδες παιδιά. Ο Τόμας ήρθε την πρώτη μέρα, ήταν το πέμπτο παιδί που βλέπαμε, και μας έκανε αμέσως κλικ.
Λυκ: από την αρχή συγκλονιστήκαμε με την έκφραση στα μάτια του, το πεισματάρικο ύφος του και την συγκέντρωση που έδειχνε.
Ζαν-Πιέρ: είχε και μια αποστομωτική ικανότητα να θυμάται τα λόγια του... και είχε πολλά! Από τα πρώτα δοκιμαστικά αποφασίσαμε ότι αυτός ήταν ο χαρακτήρας. Είχε μια ενστικτώδης κατανόηση του ρόλου του. Πολύ ακριβές και συγκινητικό χωρίς να χύσει ούτε ένα δάκρυ.
Λυκ: ήταν ο μόνος που ήταν συνέχεια παρών, όλες τις έξι εβοδμάδες που κάναμε πρόβες. Ήξερε όλες τις σκηνές απ’έξω χωρίς να του έχουμε καν ζητήσει! Όταν έκανε λάθος θύμωνε πάρα πολύ με τον εαυτό του!
Δύο από τους ηθοποιούς που χρησιμποιείτε συνεχώς, εμφανίζονται επίσης: οι Ολιβιέ Γκουρμέ και Ζερεμί Ρενιέ, στο δύσκολο ρόλο του πατέρα.
Λυκ: ο Ολιβιέ απλά εμφανίζεται, έπρεπε να βρούμε κάτι να κάνει κι αυτός! (γελάει) του προτείναμε τρεις ρόλους κι επέλεξε να κάνει τον τύπο που σερβίρει τις μπύρες. Είναι μόνο μια μικρή σκηνή, αλλά ήταν πολύ σημαντικό για εμάς το ότι συμμετέχει.
Ζαν-Πιέρ: ο Ζερεμί όταν διάβασε το σενάριο και κατανόησε το χαρακτήρα του, μας ευχαρίστησε που για ακόμη μια φορά του βρήκαμε ένα τόσο αξιολάτρευτο ρόλο! (γελάει). Αλλά παίζει το καλό παιδί σε άλλες ταινίες, οπότε...
Πως γράψατε το σενάριο; Πόσο καιρό σας πήρε;
Ζαν- Πιέρ: Συνολικά ένα χρόνο. Αλλά το είχαμε συζητήσει εκτεταμένα προηγουμένως.
Λυκ: Ξεκινάμε με ένα χαρακτήρα, μια κατάσταση, κι έπειτα κρατάμε σημειώσεις απ’ότι μας φαίνετε ενδιαφέρον. Μετά έρχεται η δομή, μετά το πρώτο προσχέδιο, το δεύτερο κοκ. Μας παίρνει μήνες.
Και τα γυρίσματα;
Λυκ: 55 ημέρες. Με μικρές νύχτες. Αλλά δε δουλέψαμε ποτέ μετά τη 1.30 πμ... ίσως μία φορά. Κάναμε γυρίσματα μ’ ένα 13χρονο αγόρι. Είμασταν πολύ προετοιμασμένοι. Κάναμε άπειρες πρόβες πριν από κάθε γύρισμα.
Χρησιμοποιείτε για πρώτη φορά μουσική, αν και σποραδικά...
Λυκ: Ναι, είναι πού σπάνια στις ταινίες μας, και διστάζαμε για πολύ καιρό. Σε ένα παραμύθι, πρέπει να υπάρχει μια εξέλιξη με συναισθήματα και νέες αρχές. Μας φάνηκε, ότι σε ορισμένα σημεία, η μουσική θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ηρεμιστική δύναμη για το Συρίλ.
Βρίσκεστε και πάλι στις Κάννες, όπου ήδη έχετε βραβευτεί δύο φορές με το Χρυσό Φοίνικα. Τι σημαίνει για εσάς το φεστιβάλ αυτό;
Ζαν-Πιέρ: Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να δείχνουμε τις ταινίες μας εδώ. Λατρεύουμε την αδρεναλίνη που μόνο οι Κάννες μπορούν να σου προσφέρουν.
Λυκ: το σινεμά μας οφείλει πολλά σε αυτό το φεστιβάλ. Η ιστορία μας απλά συνεχίζεται εδώ, αισίως ευελπιστούμε...
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Ο Ζαν-Πιέρ γεννήθηκε στο Βέλγιο τον Απρίλιο του 1951. Ο Λυκ, γεννήθηκε επίσης στο Βέλγιο το Μάιο του 1954. Έχουν σκηνοθετήσει αμέτρητα ντοκιμαντέρ.
Το 1975, τα δύο αδέλφια δημιούργησαν τη Derives, την εταιρία παραγωγής με την οποία κάνανε την παραγωγή σε περίπου εξήντα ντοκιμαντέρ.
Το 1994, δημιούργησαν την εταιρία παραγωγής Les Films du Fleuve.
Επιλεγμένη φιλμογραφία
Le Gamin au Velo – Το παιδί με το ποδήλατο (2011)
Le Silence de Lorna - Η Σιωπή της Λόρνα (2008)
Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου- Φεστιβάλ Καννών 2008
Βραβείο Lumiere Καλύτερης Γαλλόφωνης Ταινίας 2009
L`Enfant - Το Παιδί (2005)
Χρυσός Φοίνικας – Φεστιβάλ Καννών 2005
Le Fils - Ο Γιος (2002)
Βραβείο Καλύτερης Αντρικής Ερμηνείας για τον Ολιβιέ Γκουρμέ- Φεστιβάλ Καννών 2002
Rosetta - Ροζετα (1999)
Χρυσός Φοίνικας – Φεστιβάλ Καννών 1999
Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας για την Εμιλί Ντεκέν – Φεστιβάλ Καννών 1999
La Promesse - Η Υπόσχεση (1996)
Je pense a vous (1992)
Falsch (1987)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου