Προβολή 10/04/2013 : Το Κεφάλαιο

Την Τετάρτη 10 Απριλίου στις 7.30 μ.μ. στο πλαίσιο της κινηματογραφικής λέσχης "Στιγμές της Πόλης" θα προβληθεί η νέα δημιουργία του Κώστα Γαβρά "Το Κεφάλαιο".

 

Το Κεφάλαιο Le Capital

του Κώστα Γαβρά
με τους Γκαντ Ελμαλέχ, Γκαμπριέλ Μπερν, Νατάσα Ρενιέ, Πολ Μπαρέ, Σελίν Σαλέτ, Λίγια Κεμπεντέ, Ιπολί Ζιραρντό, Ντανιέλ Μεσγκιουί, Μπερνάρ Λε Κοκ

Υπόθεση:
Ο Μαρκ Τουρνέιγ (Γκαντ Ελμαλέχ) είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Η καριέρα του απογειώνεται όταν αναλαμβάνει τη διεύθυνση σε μια από τις πιο ισχυρές τραπεζικές μονάδες της Ευρώπης. Το γεγονός αυτό τον τοποθετεί αυτόματα στο επίκεντρο των γεγονότων του διεθνούς χρηματοτραπεζικού συστήματος. Εκεί καλείται να παλέψει και να βγει νικητής σε μια αρένα όπου οι κανόνες αλλάζουν ανάλογα με τους δείκτες των χρηματιστηρίων. Ο φιλόδοξος Μαρκ θα ανέλθει με την ίδια ευκολία και στα σαλόνια μιας μοντέρνας αριστοκρατίας, τα εύσημα της οποίας είναι η οικονομική κυριαρχία και η εξουσία. Σε ένα σύστημα που καταρρέει, ένας άνθρωπος θα προσπαθήσει να αναρριχηθεί.

«Το χρήμα είναι σαν το σκυλί. Θέλει παιχνίδι».

«Συνεχίζουμε να τα παίρνουμε από τους φτωχούς για να τα δίνουμε στους πλούσιους»

Η τελευταία ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα, δημιουργού, Κώστα Γαβρά,«Le Capital», ασκεί δηλητηριώδη κριτική στο διεθνές οικονομικό σύστημα και αποκαλύπτει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά των υποκινητών της απανταχού εξουσίας και της οικονομικής τρομοκρατίας!

«Συνεχίζουμε να τα παίρνουμε από τους φτωχούς για να τα δίνουμε στους πλούσιους». Η τελευταία ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα, δημιουργού, Κώστα Γαβρά, το «Le Capital», ασκεί δηλητηριώδη κριτική στο διεθνές οικονομικό σύστημα και αποκαλύπτει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά των υποκινητών της απανταχού εξουσίας και της οικονομικής τρομοκρατίας!

Δάνεια δισεκατομμυρίων ευρώ, σκοτεινές οικονομικές συναλλαγές, τραπεζικές απάτες μεγατόνων, οικονομικοί παράδεισοι, hedge funds, χρεοκοπία, αθέμιτα κέρδη και μπόλικες ακόμη κοινωνικό-οικονομικές εκφράσεις, συμπληρώνουν το λεξιλόγιό μας και αποτελούν πλέον όρους απαραίτητους για την καθημερινή μας επικοινωνία.

«Το χρήμα είναι σαν το σκυλί. Θέλει παιχνίδι». Ο Κώστας Γαβράς ανεβάζει την κάμερα πάνω στα στρογγυλά τραπέζια των αποφάσεων, «χορογραφώντας» σε φρενήρη ρυθμό το σύγχρονο τραπεζικό κατεστημένο.

 Ο Σκηνοθέτης

Ο Κώστας Γαβράς γεννήθηκε στην Ελλάδα, στα Λουτρά Ηραίας το 1933. Σπούδασε λογοτεχνία στη Σορβόννη και κινηματογράφο στο Ινστιτούτο IDHEC. Μετά την αποφοίτησή του, αποφάσισε να μείνει στη Γαλλία. Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, το “Z”, κέρδισε το Όσκαρ Ξενόγλωσης Ταινίας και το Όσκαρ Μοντάζ το 1970 και προτάθηκε για άλλα 3 Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου). Η ταινία του «Ο Αγνοούμενος» το 1982 κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, ενώ ο Κώστας Γαβράς κερδίζει το ‘Οσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου την ίδια χρονιά. Η πλούσια φιλμογραφία του συμπεριλαμβάνει τις ταινίες «Σε Κατάσταση Πολιορκίας» (1972), «Το Μουσικό Κουτί» (1989, Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1990), «Αμήν» (2002, βραβείο Σεζάρ Καλύτερου Σεναρίου), «Το Τσεκούρι» (2005) και «Παράδεισος στη Δύση» (2009).

Φιλμογραφία

Επιλεκτική
1969 Z
1970 L’Aveu/Η ομολογία
1973 État de siège/Κατάσταση πολιορκίας
1975 Section spéciale/Ειδικό δικαστήριο
1979 Clair de femme/Η λάμψη μιας γυναίκας
1982 Missing/Ο αγνοούμενος
1983 Hanna K
1986 Conseil de famille
1988 La Μain droite du diable/Betrayed/Το στίγμα της προδοσίας
1989 Music Βox/Το μουσικό κουτί
1997 Mad City
2002 Amen/Αμήν
2005 Le Couperet /Το τσεκούρι
2009 Eden à l’ouest/Παράδεισος στη Δύση

Λίγα λόγια για την παραγωγή από τον σκηνοθέτη

Παρά την έλλειψη υλικών ευκολιών, μπόρεσα να δουλέψω με όλους τους ηθοποιούς σε μια σπάνια ατμόσφαιρα αρμονίας ανάμεσα σε απόψεις και αποτελεσματικότητα στην εργασία. Το ίδιο βέβαια ισχύει για όλους τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω τα τελευταία χρόνια.

Ο Ερίκ Γκοτιέ, διευθυντής φωτογραφίας με τον οποίο συνεργάζομαι για πρώτη φορά, ήταν ενθουσιώδης και δημιουργικός. Κατόρθωσα δε να κάνω γυρίσματα στα πιο αναπάντεχα μέρη! Γίναμε δεκτοί χωρίς δυσκολία και συχνά με ευχαρίστηση. Αλλά αυτό που θα ήθελα να υπογραμμίσω ως το πιο σημαντικό είναι ότι η ταινία δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς την επιμονή και την ανένδοτη προσπάθεια της Μισέλ Ρέι Γαβράς.

Πρόκειται για μια ταινία η υπόθεση της οποίας εκτυλίσσεται στην πραγματικότητα που γνωρίζουμε όλοι πλέον. Ζούμε αυτή την κατάσταση καθημερινά: ξυπνάμε το πρωί κι αναρωτιόμαστε “Τι μπορούμε να κάνουμε για να ευχαριστήσουμε τη Διεθνή Αγορά ώστε να γνωρίζει σταθερότητα αλλά και άνοδο;”. Έχουμε γίνει όμηροι της εμπλοκής μας με τις Αγορές και τη Διεθνή Οικονομική Συγκυρία: το Χρηματιστήριο, αόρατη οντότητα, είναι εντούτοις τόσο πραγματικό όσο ένας βαριά άρρωστος που χρειάζεται να τον φροντίζουμε, να τον παρηγορούμε και να του δίνουμε χαρά για να πηγαίνει καλύτερα.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε όμως είναι ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν ζουν την αρρώστια μέσα στην ανησυχία, μέσα στην αγωνία: αυτοί ζουν από την αρρώστια, είναι η «δουλειά» τους. Δεν κατευθύνουν βέβαια την πορεία της. H Οικονομική Συγκυρία συναινεί στα άγρια ήθη μιας ολιγαρχίας: μιλώ για την υπεροψία, τα καπρίτσια, την πλεονεξία, την απληστία τους εν γένει.

Μετά την προβολή του φιλμ «Το Τσεκούρι» ο δήμαρχος της πόλης που βρίσκεται δίπλα στο εργοστάσιο όπου έγιναν τα γυρίσματα και βουλευτής ταυτόχρονα του κυβερνώντος κόμματος (UMP = Δεξιά) μας πλησίασε, τον Ζαν Κλοντ Γκρούμπεργκ κι εμένα, και μας εξομολογήθηκε το πρόβλημά του : “Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, η οικονομία κινεί τα πάντα. Ναι, μπορούμε πάντοτε να αλλάζουμε ονόματα στους δρόμους...”

Ακούγαμε τη διεξοδική του ανάλυση δείχνοντας, ως πολίτες, κατανόηση. Λίγο αργότερα ο Ζαν Κλοντ έγινε σαρκαστικός, χωρίς να δείχνει καθόλου κατανόηση για το πολιτικό – οικονομικό πρόβλημα που μας εξέθεσε ο συνομιλητής μας.

Η συμπεριφορά τους μου κέντρισε την περιέργεια... Το επόμενο βήμα ήταν το δοκίμιο ενός ετερόδοξου τραπεζίτη: «Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός» του Ζαν Πεϊρελεβαντ.
Μου φανέρωσε έναν κόσμο του οποίου την ύπαρξη γνώριζα, δεν υποψιαζόμουν όμως ποτέ το εύρος των διαστάσεων. Παρουσίαζε έντονο ενδιαφέρον και θέλησα να δω από πιο κοντά τι προσδιόριζε το επίθετο «ολοκληρωτικός», εφιαλτική αντήχηση της λέξης «ολοκληρωτισμός» καθώς και των υπασπιστών του.
Οδηγήθηκα στη συνέχεια στην ανάγνωση του μυθιστορήματος του Στεφάν Οσμόντ, «Το Kεφάλαιο», βιβλίο το οποίο παρά το εκκεντρικό του εξώφυλλο μου έδωσε την επιθυμία να γυρίσω ταινία.

Ο Οσμόντ, παλιός τροτσκιστής ο οποίος έγινε στην πορεία ανώτατο διοικητικό στέλεχος, γνωρίζει στην εντέλεια τις ανώτερες χρηματιστηριακές σφαίρες: τις έχει ζήσει εκ των έσω. Το αδίστακτο ύφος με το οποίο ο συγγραφέας κατεργάζεται τον χαρακτήρα και την τύχη του Μαρκ Τουρνέγ μού δημιούργησε την επιθυμία να βαδίσω στα ίχνη του.

Η ιδέα της ταινίας είχε γεννηθεί.»