Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή 05/02/2014 : Γκλόρια

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
 Σινέ Κρόνιον

 19:30

 Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Λέλιο
Σενάριο: Γκονζάλο Μάζα
Ηθοποιοί: Παουλίνα Γκαρσία, Σέρχιο Ερνάντεζ
Διάρκεια: 110΄
  Βραβείο "Αργυρή Άρκτος" Καλύτερη Ηθοποιός η Paulina Garcia * Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στον Sebastian Lelio
* Βραβείο από Guild of German Art House Cinemas στον Sebastian Lelio
- Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν 2012, Βραβείο "Films in Progress" στον Sebastian Lelio.
- Υποψήφιο για "Χρυσή Άρκτο" στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2013
 Μετά το ΝΟ, την ταινία που συνάντησε διεθνώς θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς, με αποκορύφωμα την υποψηφιότητά του για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, η Χιλή παρουσιάζει ένα ακόμη μικρό διαμάντι. Σε παραγωγή των αδελφών Larrain (ο Pablo Larrain είναι ο σκηνοθέτης του ΝΟ) και σε σκηνοθεσία του Sebastián Lelio (Σεμπαστιάν Λέλίο) που έχει ήδη διακριθεί σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ (Locarno, Buenos Aires κλπ) με προηγούμενες ταινίες του, η ταινία Gloria, που είχε αποσπάσει στο τελευταίο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το Films in Progress Award έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2013 και κέρδισε τις εντυπώσεις! Η πρωταγωνίστρια Παουλίνα Γκαρσία δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, παραδίδοντας πολύτιμα μαθήματα αισιοδοξίας και κατακτά την Αργυρή Άρκτο στο Βερολίνο.

Η Γκλόρια είναι 58 χρονών, χωρισμένη και τα παιδιά της έχουν ήδη φύγει από το σπίτι. Αποφασίζει όμως να μην περάσει μόνη την υπόλοιπη ζωή της. Για να καλύψει τον ελεύθερο χρόνο της κάνει διάφορες δραστηριότητες και ψάχνει ακόμη τον έρωτα σε πάρτι ενηλίκων που αναζητούν συντροφιά. Όταν συναντά τον Ροδόλφο, έναν χωρισμένο 65άρη, νομίζει πως βρήκε τον πραγματικό έρωτα. Η σχέση τους είναι πολύ δύσκολη καθώς ο Ροδόλφος έχει μία άρρωστη εξάρτηση από τα παιδιά του και την πρώην γυναίκα του. Η Γκλόρια ήθελε να τα δώσει όλα σ'αυτή τη σχέση, μόνο με το φόβο ότι μπορεί να είναι η τελευταία της, όμως η πραγματικότητα την φέρνει μπροστά σε αναπάντεχα εμπόδια που δεν ξέρει αν έχει το σθένος να τα ξεπεράσει. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει τόσο εκείνα, όσο και το γεγονός ότι μεγαλώνει...

Κριτικές για την ταινία :


ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ (Αθηνοραμα)
Η γυναικεία μοναξιά βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της θαυμάσιας χιλιανής ταινίας του Σεμπαστιάν Λέλιο
που δικαίως διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου στις αρχές του χρόνου με το βραβείο γυναικείας eρμηνείας για την Παουλίνα Γκαρσία. Η Γκλόρια, την οποία υποδύεται όντως καταπληκτικά η Γκαρσία,
μια μορφή του θεάτρου της Χιλής, είναι μια γυναίκα που έχει περάσει προ καιρού τα 50, βρίσκεται στη φάση που προσπαθεί να βρει νέες διεξόδους στη ζωή της. Είναι μητέρα, γιαγιά και χωρισμένη. Σιγά την πρωτοτυπία, θα πείτε! Και όμως, το σημείο στο οποίο η ταινία κάνει θαύματα είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας της Γκλόρια.
Είναι μια γυναίκα που χαίρεσαι να παρακολουθείς στις μικρές καθημερινές στιγμές της ή στις μεγάλες αλλαγές της ζωής της. Μια γυναίκα που αρνείται να βάλει λίγο νερό στο κρασί της, μια γυναίκα που τα θέλει όλα, μια γυναίκα που δεν σκύβει ποτέ το κεφάλι. Η Γκλόρια αναζητεί την επιβεβαίωση, θέλει να δείχνει όμορφη (ενώ δεν είναι και τόσο), θέλει να τα έχει καλά με τους δικούς της, δοκιμάζει «μαύρο».
Εναλλαγές συναισθημάτων και ψυχολογικές διακυμάνσεις προσθέτουν χυμούς σε έναν χαρακτήρα που πολύ απλά δεν βαριέσαι ποτέ να εξερευνείς. Η Γκλόρια θέλει να ζήσει αλλά όχι να υποκύψει. Ο σκηνοθέτης τη βάζει με όρεξη κάτω από το μικροσκόπιό του και ο θεατής με την ίδια όρεξη παρακολουθεί τα αποτελέσματα.
Επιπλέον η ταινία είναι υπόδειγμα ρυθμού. Μέσα σε 10 μόλις λεπτά έχουμε πάρει μια πληρέστατη εικόνα αυτής της γυναίκας και, παρ’ όλα αυτά, στα υπόλοιπα 90 λεπτά το φιλμ ποτέ δεν βαλτώνει. Αδημονούμε για την εξέλιξη και στο τέλος μένουμε χορτάτοι. O τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος Γκονζάλο Μάζα αλλά και η ίδια η ηθοποιός έχουν «χτίσει» αυτή την ηρωίδα είναι για να διδάσκεται.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ (Βημα)
Η Γκλόρια είναι 58 χρόνων, χωρισμένη και τα παιδιά της έχουν ήδη φύγει από το σπίτι. Για να καλύψει τον
ελεύθερο χρόνο της κάνει διάφορες δραστηριότητες και ψάχνει ακόμα τον έρωτα σε πάρτι ενηλίκων που αναζητούν συντροφιά. Όταν συναντά τον Ροδόλφο, έναν χωρισμένο 65άρη, νομίζει πως βρήκε τον πραγματικό έρωτα. Η σχέση τους είναι πολύ δύσκολη, καθώς ο Ροδόλφος έχει μια άρρωστη εξάρτηση από τα παιδιά του και την πρώην γυναίκα του. Η Γκλόρια θέλει να τα δώσει όλα σ’ αυτήν τη σχέση, μόνο με τον φόβο ότι μπορεί να είναι η τελευταία της, όμως η πραγματικότητα τη φέρνει μπροστά σε αναπάντεχα εμπόδια.
Προσπαθεί να αντιμετωπίσει τόσο εκείνα όσο και το γεγονός ότι μεγαλώνει… Να μια Γκλόρια που θα ζήλευε ο Τζον Κασσαβέτης, δημιουργός της ομώνυμης, αλλά κατά τα άλλα άσχετης ταινίας του ’80, με τη γυναίκα του στον ρόλο της γκόμενας ενός γκάνγκστερ που βοηθάει έναν πιτσιρικά. Αυτή εδώ η Γκλόρια, δυνατή, ώριμη, απελευθερωμένη στο σεξ (η γενιά γαρ), ευάλωτη, χωρισμένη εδώ και δέκα χρόνια, με δύο μεγάλα παιδιά, ένα εγγόνι κι άλλο ένα στον δρόμο, έχει συνθηκολογήσει με την ηλικία της. Αποδέχεται τη μοναξιά της, αλλά δεν καταδέχεται τη μιζέρια που συνεπάγεται. Κάνει τις προσπάθειες της εποχής (γελωτοθεραπεία, γιόγκα), σιγοτραγουδάει, βγαίνει έξω, ερωτοτροπεί. Γνωρίζει έναν συμπαθή, γλυκό κύριο που έχει κάνει εγχείρηση, έχει χάσει πολλά περιττά κιλά κι έχει χωρίσει. Το μεγάλο του πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως έχει αφήσει τις ενήλικες κι εξαρτημένες από εκείνον κόρες του να γίνουν οι μαμάδες-δυνάστες του – σαν ασπόνδυλος σκελετός, όπως αφήνει να εννοηθεί μια σκηνή της ταινίας. Δεν τις
βλέπουμε στην ταινία του, αλλά βρίσκονται συνεχώς μαζί του, και τότε είναι που η Γκλόρια επιβεβαιώνει τους δισταγμούς της. Τότε είναι που πρέπει να αποφασίσει αν θα αποχωριστεί άλλο ένα «παιδί», με τον ίδιο τρόπο που αναγκαστικά έσφιξε την καρδιά της όταν έπαψε να είναι ενεργή σύζυγος και μάνα των μικρών της παιδιών.
Ο Χιλιανός σκηνοθέτης Σεμπαστιάν Λέλιο, σε παραγωγή του Πάμπλο Λαραίν, συναντιέται αρμονικά με την Γκλόρια και την εξαιρετική Παουλίνα Γκαρσία που την ερμηνεύει, σε όλη τη διάρκεια του έργου, σαν να τη γνωρίζει όλη του τη ζωή, με φυσικότητα και φροντίδα.
Η ταινία διαθέτει άψογη δομή: Ξεκινάει και τελειώνει με δυο σημαδιακά τραγούδια, στη μέση απλώνει μια επανασύνδεση της Γκλόρια με τα παιδιά, τον πρώην σύζυγό της και την άνετη νυν σύζυγο και προς το φινάλε δίνει τη δεύτερη ευκαιρία, δικαιώνοντας τις καταβολές μιας γυναίκας που ως ευσυνείδητη εθνολόγος, λογικός άνθρωπος κι ευαίσθητη γυναίκα αγαπάει τη ζωή, δεν αρνείται το πάθος κι έχει μάθει να παρατηρεί και να περιμένει, πριν διαγράψει οριστικά και προχωρήσει. Αν έχετε δει το Frances Ha, η Γκλόρια είναι μια ενδιαφέρουσα συνέχεια από άλλο τόπο, αλλά με παρόμοια υλικά – ένα παράξενο, γυναικείο companion piece. Η 20 και κάτι Νεοϋορκέζα έχει όλη τη ζωή μπροστά της (μαζί με τα μικρά της όνειρα) και μια θετικότητα που αντισταθμίζει τις αντιθέσεις της, χωρίς να βαραίνει από την ευθύνη μιας καριέρας ή μιας συντεταγμένης φιλοδοξίας. Η περίπου 60άρα Χιλιανή έχει αφήσει μια ζωή πίσω της, δεν στέκεται σε λάθη και παραλείψεις και προσέχει να μη χάσει το τρένο, χρησιμοποιώντας την πείρα της ως φίλτρο ενάντια σε συναισθηματικές κακοτοπιές. Καλύτερα μόνες, λίγο ρεζίλι και σίγουρα περήφανες, με απενοχοποιημένο σεξ, ακόμα και σε τυχαία βραδιά, παρά στη λάθος αγκαλιά.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Lifo)
Αν εξαιρέσουμε το «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, που μετά το θριαμβευτικό ντεμπούτο του στο πρόσφατο φεστιβάλ του Σάντανς δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει και το κοινό της παγωμένης βερολινέζικης μητρόπολης, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τέσσερις μέρες πριν τη λήξη της 63ης Μπερλινάλε, η «Γκλόρια» του χιλιανού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Λελιό είναι το όνομα που συζητιέται περισσότερο για τα επερχόμενα βραβεία.
Ταινία αδύνατο να μην γίνει αρεστή, χάρη στην ανεπιτήδευτη ομορφιά της, την συναισθηματική της ειλικρίνεια, η ανέλπιστη αυτή έκπληξη διηγείται την ιστορία μιας χωρισμένης γυναίκας που αποφασίζει στα 58 της χρόνια να πάρει την ζωή ξανά στα χέρια της και να αξιοποιήσει όσες δεύτερες ευκαιρίες της δίνονται στην πορεία, οδηγώντας σταδιακά τον εαυτό της στην ικανοποίηση μιας ήρεμης προσωπικής κάθαρσης.
Αυτό που ακολουθεί είναι ένας γλυκόπικρος συνδυασμός χιούμορ και μελαγχολίας που αντικρίζει με χαμόγελο και αισιοδοξία τις καθημερινές απογοητεύσεις της μέσης ηλικίας και ο οποίος συναντά μια πανέμορφη ηρωίδα στο πρόσωπο της έξοχης Πολίνα Γκαρσία, που φαίνεται ως το πιο ισχυρό φαβορί για το φετινό έπαθλο ερμηνείας.
Σε μια χρονιά όπου το διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ κατέκτησαν οι δυνατές θηλυκές παρουσίες,
πάντως, η «Γκλόρια» ανήκει σε μια εξαιρετικά φινετσάτη παρέα την οποία συμπληρώνουν η Ζιλιέτ Μπινός με την «Καμίλ Κλοντέλ 1915», η βελγικής καταγωγής Πολίν Ετιέν, νεαρή πρωταγωνίστρια στο δράμα εποχής «Η Καλόγρια» και βέβαια η Λουμινίτα Γκεοργκίου που ενσαρκώνει υποδειγματικά μια δυναστική μητέρα στο δυνατό ρουμάνικο φιλμ «Η Θέση του Παιδιού». Χάρη στα πρόσωπα αυτών των σημαντικών ερμηνευτριών, η 63η Μπερλινάλε αξίζει να αποτυπωθεί στη μνήμη ως το φεστιβάλ στο οποίο οι γυναίκες ηθοποιοί ξαναβρήκαν την θέση και τους ρόλους που τους αξίζουν στη μεγάλη οθόνη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προβολή 16/03 : Ατίθασες

Ατίθασες  της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν     Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο LUX Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2015 Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016 Επίσημη Συμμετοχή | Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Βραβείο Label Europa Cinemas, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διαγωνιστικό τμήμα, Βραβεία LUX 2015 Βραβείο Κοινού Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο 2015 Μεγάλο Βραβείο (Golden Duke), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Οδησσού 2015 Βραβείο Καλύτερης ταινίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Καστ (Güneş Şensoy, Doga Doğuşlu, Tuğba Sunguroğlu, Elit İşcan, Ilayda Akdoğan), Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο 2015 Βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια, 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης  Το καλοκαίρι έχει μόλις α

Πρόγραμμα : Χειμώνας 2018 Β΄ Κύκλος

06/02 - ΡΟΜΑ 20/02 - Ο ΕΝΟΧΟΣ 06/03 - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ (19:00) 20/03 - ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

Προβολή 20/03 : Καπερναούμ

Καπερναούμ //  Capharnaum   Κοινωνική 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 126'  Λιβανο-γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ναντίν Λαμπακί με τους: Ζαΐν Αλ Ραφία, Γιορντάνος Σιφερό, Μπολουατίφ Τρέζορ Μπανκολέ Η ιστορία ενός ατίθασου, χαρισματικού αγοριού, το οποίο επαναστατεί ενάντια στη, γεμάτη κακουχίες, ζωή του και παλεύει να βρει τρόπο να επιβιώσει στις παραγκουπόλεις του Λιβάνου, μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική ταινία για τους ανθρώπους του περιθωρίου, αλλά και το ακατανίκητο ανθρώπινο πνεύμα. Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κριτικές : Στην ταινία συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα τόσο από άποψη περιεχομένου όσο κι από καθαρά κινηματογραφική σκοπιά όπου η σκηνοθέτης ΝΑΝΤΙΝ ΛΑΜΠΑΚΙ, αποδεικνύεται γνώστης τεράστιος του κινηματογράφου και άνθρωπος μαζί αφού θέλησε να καταπιαστεί με τέτοιο θέμα κι όχι με το πόσους γκόμενους αλλάζει η εκάστοτε Γαλλίδα που δεν ξέρει τι της γίνεται παρά την απασχολεί μόνο η κλειτ