Τετάρτη 3 Μαρτίου
Σινέ Κρόνιον
19:00
Η Ζωή Της Αντέλ (Κεφάλαια 1 και 2)
Σκηνοθεσία: Αμπντελατίφ Κεσίς
Πρωταγωνιστούν: Αντέλ Εξαρχόπουλος, Λεά Σεντού, Σαλίμ Κεσιούς
Χρυσός Φοίνικας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών 2013•
Βραβείο Fipresci της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου -
Διαγωνιστικό Τμήμα 66ου Φεστιβάλ Καννών
Η Αντέλ (Adèle Exarchopolous), μαθήτρια λυκείου, 15 χρονών, ονειρεύεται να βρει τον έρωτα και αρχίζει να εξερευνά την σεξουαλική της ταυτότητα. Η σχέση της με έναν συμμαθητή της έχει άδοξο τέλος, χωρίς ποτέ να της προκαλέσει το ενδιαφέρον και την ερωτική ένταση που λαχταρά να ανακαλύψει. Η ζωή της ανατρέπεται από τη στιγμή που θα συναντήσει τυχαία μια νύχτα την Έμμα (Léa Seydoux), ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά. Μαζί θα ζήσουν μια έντονη ερωτική σχέση γεμάτη πάθος, αλλά και αγάπη. Η Έμμα βοηθά την Αντέλ όχι μόνο να ανακαλύψει τη σεξουαλική επιθυμία και απόλαυση αλλά και να προσδιορίσει τη ταυτότητα της σαν ενήλικη γυναίκα.
Ο Abdellatif Kechiche για ακόμη μια φορά μετά το "Games of Love and Chance" επιστρέφει στην εξερεύνηση της εφηβικής περιόδου και των πρώτων ερωτικών ανακαλύψεων. Η σκηνοθετική του μαεστρία, επιβεβαιώνεται στη δημιουργική διαχείριση της χρονικής διάρκειας της ταινίας, η οποία επιτρέπει όχι μόνο την εξέλιξη των χαρακτήρων, αλλά και την ανάπτυξη των μεταξύ τους σχέσεων και εντάσεων.
"Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΛ (Κεφάλαια 1&2)" αποτελεί μια αφοπλιστικά ανθρώπινη ταινία, η οποία αποτυπώνει με ειλικρίνεια το ταξίδι προς την ενηλικίωση - συναισθηματική και ερωτική, αλλά και τον προσδιορισμό της σεξουαλικής ταυτότητας. Μια ιστορία αγάπης που ξεπερνά κάθε σύνορο.
Η Léa Seydoux στο ρόλο της Έμμα γοητεύει και τους πιο διστακτικούς και επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά τις ερμηνευτικές τις δυνατότητες.
Ωστόσο, η Adèle Exarchopolous στον ομώνυμο ρόλο, είναι εκείνη που κλέβει την παράσταση και αναδεικνύεται ως η ηθοποιός αποκάλυψη του 66ου Διεθνούς Φεστιβάλ των Καννών 2013.
Εμπνευσμένη από το κόμικ "Le bleu est une couleur chaud" της Julie Maroh, των εκδόσεων Glenat. Η ελληνική έκδοση του κόμικ θα κυκλοφορήσει τέλη Οκτωβρίου, με τον τίτλο «Το Μπλε είναι το Πιο Ζεστό Χρώμα», από τις εκδόσεις ΚΨΜ.
«Η ταινία του Κεσίς διαρκεί τρεις ώρες και το μόνο πρόβλημα με αυτό είναι ότι θα ήθελα, πολύ ευχαρίστως να το παρακολουθώ για ακόμα επτά ώρες», Robbie Collin - The Telegraph
«Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, πολύ περισσότερο επειδή το φιλμ καταφέρνει να δώσει την εντύπωση πως μεταφέρει μία στενή προσέγγιση της καθαρής πραγματικότητας», Jonathan Romney - Screen International
«Μια ερωτική οδύσσεια από τον Αμπντελαντίφ Κεσίς γίνεται το παγκοσμίως, πιο αγαπημένο φιλμ στις Κάννες 2013», David Jenkins - Little White Lies
Η Αντέλ, μαθήτρια λυκείου, 15 χρόνων, ονειρεύεται να βρει τον έρωτα
και αρχίζει να εξερευνά τη σεξουαλική της ταυτότητα. Η σχέση της με έναν
συμμαθητή της έχει άδοξο τέλος, χωρίς ποτέ να της προκαλέσει το
ενδιαφέρον και την ερωτική ένταση που λαχταρά να ανακαλύψει. Η ζωή της
ανατρέπεται από τη στιγμή που θα συναντήσει τυχαία μια νύχτα την Εμα,
ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά. Μαζί θα ζήσουν μια έντονη ερωτική σχέση
γεμάτη πάθος, αλλά και αγάπη. Η Εμα βοηθά την Αντέλ όχι μόνο να
ανακαλύψει τη σεξουαλική επιθυμία και απόλαυση αλλά και να προσδιορίσει
την ταυτότητά της ως ενήλικη γυναίκα. Βασισμένο στο κόμικ «Το Μπλε Είναι
το πιο Ζεστό Χρώμα» της Ζουλί Μαρό.
Θα είχε δίκιο κανείς να υποθέσει ότι ένα γαλλικό φιλμ που έχει σαν θέμα την παθιασμένη ερωτική σχέση δύο γυναικών και που διαρκεί δύο ώρες και 59 λεπτά, θα ήταν μια άσκηση σε μια γαλλικού τύπου συναισθηματική ομφαλοσκόπηση. Στο «La Vie d'Adèle» του Αμπντελατίφ Κεσίς, όμως, σχεδόν ούτε ένα πλάνο δεν μοιάζει περιττό ή τραβηγμένο, αφού το φιλμ σε βυθίζει ολοκληρωτικά στην πραγματικότητα της ηρωίδας του, στην καθημερινότητά της ζωής της και στον συναισθηματικό της κόσμο, στην ερωτική σχέση που θα την σημαδέψει και θα την καθορίσει.
Η Αντέλ είναι στο λύκειο όταν την συναντάμε για πρώτη φορά, κι όχι τυχαία διαβάζει το «La Vie de Marianne» το ατελείωτο μυθιστόρημα του Πιερ ντε Μαριβό, για την συναισθηματική εκπαίδευση ενός άλλου κοριτσιού πολύ πριν από αυτή, για μια εργασία στο σχολείο της. Ομως η δική της συναισθηματική διαδρομή θα είναι πολύ πιο περιπετειώδης, βαθιά και πλήρης στην διάρκεια του φιλμ και θα ξεκινήσει, όταν μια μέρα στο δρόμο, θα δει την Εμα, ένα παράξενο, όμορφο αγοροκόριτσο με μπλε μαλλιά, και το βράδυ μόνη στο εφηβικό της δωμάτιο θα την φαντασιωθεί με έκπληξη αλλά και πρωτόγνωρη ένταση.
Η σχέση της με έναν μεγαλύτερο συμμαθητή της θα αρχίσει αμήχανα θα συνεχιστεί μηχανικά και θα λήξει άδοξα, όμως η ζωή της μοιάζει να αρχίζει όταν ένα βράδυ, σε ένα gay μπαρ θα συναντήσει ξανά εκείνο το κορίτσι και θα ξεκινήσουν από εκεί. Για να οδηγηθούν σε μια αληθινά θυελλώδη ερωτική σχέση, γεμάτη πάθος, αλλά και αγάπη και βασισμένη σε ένα σαρκοβόρο σχεδόν σεξουαλικό ένστικτο που τις δένει σαν σκοινί.
Οι ερωτικές τους σκηνές, έντονες, πραγματικά παθιασμένες, μεγάλες σε διάρκεια, αναμφίβολα ερεθιστικές, αποτελούν ένα από τους θεμέλιους λίθους της ταινίας, αλλά δεν μοιάζουν καθόλου επιδεικτικές, εκμεταλλευτικές, δωρεάν. Βλέποντας την Αντέλ και την Εμα να κατασπαράζουν η μία την άλλη στο κρεβάτι, τις καταλαβαίνεις βαθύτερα, νιώθεις την φύση της σχέσης τους κι όλα όσα θα ακολουθήσουν αποκτούν εκ των υστέρων μια πολύ πιο έντονη αλήθεια.
Ειναι αξιοθαύμαστο πως ο Κεσίς πετυχαίνει να μεταφέρει την λιτή απλότητα του πρωτότυπου υλικού του, το graphic novel της Ζιλι μαρο «Le Bleu est une couleur chaude», σε μια ταινία τόσο απλή και μαζί τόσο πολυεπίπεδη, τόσο ικανή να σε κάνει να κατανοήσεις και να βιώσεις όχι μόνο μια από τις πιο όμορφες και συγκινητικές ερωτικές ιστορίες που είδαμε εδώ και χρόνια στο σινεμά, αλλά και τόσο ολοκληρωμένα ένα κομμάτι ζωής με καθαρότητα και ακρίβεια.
Μπορεί η Αντέλ και η Εμα να είναι το κέντρο της προσοχής του, όμως μέσα από την σχέση τους, ο Κεσίς κατορθώνει να συνθέσει μια συναρπαστική τοιχογραφία δεκάδων χαρακτήρων (τους οποίους προφταίνεις να γνωρίσεις ή να αναγνωρίσεις, ακόμη κι αν έχουν μόνο λίγες σκηνές στην οθόνη), κοινωνικών τάξεων, συναισθηματικών καταστάσεων. Κι επίσης δίχως ποτέ να δηλώνει το προφανές σε οδηγεί σχεδόν απνευστί μέσα από την λαβυρινθώδη πορεία της ερωτικής σχέσης των ηρωίδων του, στη χαρτογράφηση μιας διαδρομής που όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει. Κι όχι μόνο στον έρωτα, μα στην ίδια την ζωή
Ετσι, το «La Vie d'Adèle» γίνεται κάτι πολύ πιο πλούσιο κι ενδιαφέρον, πολύ πιο βαθύ και συναρπαστικό από την ιστορία ενός amour fou: είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, συναισθηματικής και ερωτικής, απολαύσεων σωματικών και πνευματικών, μια καταγραφή των πιο μεγάλων συναισθημάτων και των πιο απλών ηδονών. Μια ταινία τόσο λεπτή και σύνθετη όσο η γεύση ενός στρειδιού και η τέχνη του να το τρως και μαζί τόσο βασική και απλή όσο μια μακαρονάδα.
Ο Κεσίς την αφηγείται με έναν υπέροχο ρυθμό και χάρη, από την μια επιμένοντας σε μικρές λεπτομέρειες κι από την άλλη προσπερνώντας όταν χρειάζεται μεγάλες χρονικές περιόδους, δίνοντας στις ηρωίδες του αλλά και όλους όσους τις περιβάλλουν τον χώρο και την άνεση να ανθίσουν. Η Λέα Σειντού στον ρόλο της Εμμα, είναι δίχως έκπληξη για μια ακόμη φορά εξαιρετική, όμως είναι η νεαρή Αντέλ Εξαρχόπουλος που κλέβει την ταινία, δίνοντας στον ρόλο της Αντέλ μια ερμηνεία που δεν είναι τίποτα λιγότερο από συγκλονιστική.
(Flix.gr - Γιώργος Κρασσακόπουλος)
Θα είχε δίκιο κανείς να υποθέσει ότι ένα γαλλικό φιλμ που έχει σαν θέμα την παθιασμένη ερωτική σχέση δύο γυναικών και που διαρκεί δύο ώρες και 59 λεπτά, θα ήταν μια άσκηση σε μια γαλλικού τύπου συναισθηματική ομφαλοσκόπηση. Στο «La Vie d'Adèle» του Αμπντελατίφ Κεσίς, όμως, σχεδόν ούτε ένα πλάνο δεν μοιάζει περιττό ή τραβηγμένο, αφού το φιλμ σε βυθίζει ολοκληρωτικά στην πραγματικότητα της ηρωίδας του, στην καθημερινότητά της ζωής της και στον συναισθηματικό της κόσμο, στην ερωτική σχέση που θα την σημαδέψει και θα την καθορίσει.
Η Αντέλ είναι στο λύκειο όταν την συναντάμε για πρώτη φορά, κι όχι τυχαία διαβάζει το «La Vie de Marianne» το ατελείωτο μυθιστόρημα του Πιερ ντε Μαριβό, για την συναισθηματική εκπαίδευση ενός άλλου κοριτσιού πολύ πριν από αυτή, για μια εργασία στο σχολείο της. Ομως η δική της συναισθηματική διαδρομή θα είναι πολύ πιο περιπετειώδης, βαθιά και πλήρης στην διάρκεια του φιλμ και θα ξεκινήσει, όταν μια μέρα στο δρόμο, θα δει την Εμα, ένα παράξενο, όμορφο αγοροκόριτσο με μπλε μαλλιά, και το βράδυ μόνη στο εφηβικό της δωμάτιο θα την φαντασιωθεί με έκπληξη αλλά και πρωτόγνωρη ένταση.
Η σχέση της με έναν μεγαλύτερο συμμαθητή της θα αρχίσει αμήχανα θα συνεχιστεί μηχανικά και θα λήξει άδοξα, όμως η ζωή της μοιάζει να αρχίζει όταν ένα βράδυ, σε ένα gay μπαρ θα συναντήσει ξανά εκείνο το κορίτσι και θα ξεκινήσουν από εκεί. Για να οδηγηθούν σε μια αληθινά θυελλώδη ερωτική σχέση, γεμάτη πάθος, αλλά και αγάπη και βασισμένη σε ένα σαρκοβόρο σχεδόν σεξουαλικό ένστικτο που τις δένει σαν σκοινί.
Οι ερωτικές τους σκηνές, έντονες, πραγματικά παθιασμένες, μεγάλες σε διάρκεια, αναμφίβολα ερεθιστικές, αποτελούν ένα από τους θεμέλιους λίθους της ταινίας, αλλά δεν μοιάζουν καθόλου επιδεικτικές, εκμεταλλευτικές, δωρεάν. Βλέποντας την Αντέλ και την Εμα να κατασπαράζουν η μία την άλλη στο κρεβάτι, τις καταλαβαίνεις βαθύτερα, νιώθεις την φύση της σχέσης τους κι όλα όσα θα ακολουθήσουν αποκτούν εκ των υστέρων μια πολύ πιο έντονη αλήθεια.
Ειναι αξιοθαύμαστο πως ο Κεσίς πετυχαίνει να μεταφέρει την λιτή απλότητα του πρωτότυπου υλικού του, το graphic novel της Ζιλι μαρο «Le Bleu est une couleur chaude», σε μια ταινία τόσο απλή και μαζί τόσο πολυεπίπεδη, τόσο ικανή να σε κάνει να κατανοήσεις και να βιώσεις όχι μόνο μια από τις πιο όμορφες και συγκινητικές ερωτικές ιστορίες που είδαμε εδώ και χρόνια στο σινεμά, αλλά και τόσο ολοκληρωμένα ένα κομμάτι ζωής με καθαρότητα και ακρίβεια.
Μπορεί η Αντέλ και η Εμα να είναι το κέντρο της προσοχής του, όμως μέσα από την σχέση τους, ο Κεσίς κατορθώνει να συνθέσει μια συναρπαστική τοιχογραφία δεκάδων χαρακτήρων (τους οποίους προφταίνεις να γνωρίσεις ή να αναγνωρίσεις, ακόμη κι αν έχουν μόνο λίγες σκηνές στην οθόνη), κοινωνικών τάξεων, συναισθηματικών καταστάσεων. Κι επίσης δίχως ποτέ να δηλώνει το προφανές σε οδηγεί σχεδόν απνευστί μέσα από την λαβυρινθώδη πορεία της ερωτικής σχέσης των ηρωίδων του, στη χαρτογράφηση μιας διαδρομής που όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει. Κι όχι μόνο στον έρωτα, μα στην ίδια την ζωή
Ετσι, το «La Vie d'Adèle» γίνεται κάτι πολύ πιο πλούσιο κι ενδιαφέρον, πολύ πιο βαθύ και συναρπαστικό από την ιστορία ενός amour fou: είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, συναισθηματικής και ερωτικής, απολαύσεων σωματικών και πνευματικών, μια καταγραφή των πιο μεγάλων συναισθημάτων και των πιο απλών ηδονών. Μια ταινία τόσο λεπτή και σύνθετη όσο η γεύση ενός στρειδιού και η τέχνη του να το τρως και μαζί τόσο βασική και απλή όσο μια μακαρονάδα.
Ο Κεσίς την αφηγείται με έναν υπέροχο ρυθμό και χάρη, από την μια επιμένοντας σε μικρές λεπτομέρειες κι από την άλλη προσπερνώντας όταν χρειάζεται μεγάλες χρονικές περιόδους, δίνοντας στις ηρωίδες του αλλά και όλους όσους τις περιβάλλουν τον χώρο και την άνεση να ανθίσουν. Η Λέα Σειντού στον ρόλο της Εμμα, είναι δίχως έκπληξη για μια ακόμη φορά εξαιρετική, όμως είναι η νεαρή Αντέλ Εξαρχόπουλος που κλέβει την ταινία, δίνοντας στον ρόλο της Αντέλ μια ερμηνεία που δεν είναι τίποτα λιγότερο από συγκλονιστική.
(Flix.gr - Γιώργος Κρασσακόπουλος)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου