Προβολή 26/02/2014 : Η Αφροδίτη Με Τη Γούνα

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Σινέ Κρόνιον

19:30

 Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕ ΤΗ ΓΟΥΝΑ

του Ρομάν Πολάνσκι 

 Εμμανουέλ Σενιέ & Ματιέ Αμαλρίκ.
Σενάριο: Ντέιβιντ Άιβς & Ρομάν Πολάνσκι. Βασισμένο στο θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Άιβς
(Από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Λέοπολντ Φον Σάχερ-Μαζόχ)

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2013

Σύνοψη:
Μόνος σε ένα θέατρο στο Παρίσι, μετά από μια εξοντωτική ημέρα γεμάτη οντισιόν, ο σκηνοθέτης Τόμας, διαμαρτύρεται στο τηλέφωνο για τις ατάλαντες ηθοποιούς που είδε. Καμία δεν αξίζει να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο θεατρικό του. Είναι έτοιμος να φύγει, όταν εισβάλλει η Βάντα. Αρχικά, δείχνει να είναι η προσωποποίηση όλων όσων απεχθάνεται ο Τόμας, αλλά την αφήνει να δοκιμάσει. Μένει έκπληκτος και μαγεμένος από τη μεταμόρφωση της- όχι απλά ταιριάζει απόλυτα, αλλά φαίνεται να έχει μελετήσει το έργο εξονυχιστικά, και γνωρίζει όλους τους διαλόγους. Όσο προχωράει η οντισιόν, ο Τόμας μεταφέρεται από την έλξη στην εμμονή.

Κριτικές :

Ο Πολάνσκι διασκεδάζει με ένα "σκηνοθετημένο" παιχνίδι σαγήνης κι εξουσίας, βασισμένο σε ένα υποψήφιο για Τόνι Θεατρικό του Ντέιβιντ Άιβς. Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παραίσθηση, αλλά και μια Γκροτέσκα, υπερβολικά αλληγορική αίσθηση, την οποία ευτυχώς χειρίζεται δεξιοτεχνικά μια απολαυστική Εμμανουέλ Σενιέ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ

Η διαχρονική και πάντα προκλητική διάθεση του Polanski να προσφέρει στον θεατή εγκεφαλικά ψυχολογικά παιχνίδια με εμφανή την σεξουαλική διαστροφή, βρίσκει ένα πραγματικά γόνιμο έδαφος για κινηματογραφική επίδειξη σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας καθώς επιλέγει σε αυτήν την ταινία να αναμετρηθεί με το ομώνυμο πασίγνωστο μυθιστόρημα του Leopold von Sacher-Masoch.
Όπως και στην προηγούμενη συναρπαστική παραγωγή του «Carnage», ο Polanski συνεχίζει να αποδεικνύει την σκηνοθετική του μαεστρία αποδίδοντας με κινηματογραφικό τρόπο μια ακόμη επιτυχημένη θεατρική παράσταση.
Μια πετυχημένη στην Νέα Υόρκη θεατρική παράσταση αποδίδεται κινηματογραφικά με έναν απαράμιλλα κλειστοφοβικό τρόπο και αναδεικνύει μοναδικά το σκληρό παιχνίδι της σεξουαλικής υποταγής και της εξάρτησης.
Η εμπειρία και το ταλέντο του σκηνοθέτη καθιστούν την παρακολούθηση της ταινίας απολαυστική χωρίς
να χαλαρώνουν ούτε στιγμή την ψυχολογική και σεξουαλική ένταση.
Και αυτό που πραγματικά αξίζει να επισημανθεί είναι ότι στο έργο αυτό των δυο μόνο χαρακτήρων, στο δίπολο αυτό εξουσίας και υποταγής όπου δεν αποσαφηνίζεται ούτε κατ’ ελάχιστον ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα, ο γυναικείος ρόλος της Wanda von Dunajew ερμηνεύεται από την Emmanuelle Seigner δηλαδή την γυναίκα του σκηνοθέτη, ενώ ο ρόλος του Severin von Kusiemski ερμηνεύεται από τον πολύ καλό ηθοποιό Mathieu Amalric, του οποίου οι οπτική και κινησιολογική ομοιότητα με τον Polanski είναι εμφανέστατη αλλά κατά πάσα πιθανότητα και μη συμπτωματική.
Μια πολύ ρωμαλέα δημιουργία του ιδιόρρυθμου αυτού δημιουργού που δεν πρέπει κανείς να παραλείψει να δει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΜΜΑΤΑΣ

Ο Ρομάν Πολάνσκι καταπιάνεται με τη γυναικεία εξουσία και τη σεξουαλική υποδούλωση, με αποτέλεσμα
περισσότερο χαριτωμένο και λιγότερο αισθησιακό απ’ ό,τι περιμέναμε.
Μέσα σ’ ένα άδειο θέατρο, στο κέντρο του Παρισιού, ο Τομά, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, γκρινιάζει στο τηλέφωνο μετά από μια κουραστική μέρα οντισιόν που δεν οδήγησαν πουθενά. Ψάχνει για πρωταγωνίστρια για το νέο του έργο, «Venus in Fur». Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα μια τελευταία, αργοπορημένη ενδιαφερόμενη: η Βάντα, σαχλή, φλύαρη και φτηνιάρα, με μια κακόγουστη έκδηλη σεξουαλικότητα, άλλη μια εκνευριστική ηθοποιός, έτοιμη να εξαντλήσει την υπομονή του Τομά. Μόνο που μόλις η Βάντα ανεβαίνει στη σκηνή, συμβαίνει μια μαγική μετάλλαξη και η γυναίκα μεταμορφώνεται, σταδιακά και με διαλείμματα, στην ηρωίδα του συγγραφέα, μια μοιραία γυναίκα που τον παρασύρει διαδοχικά στο ενδιαφέρον, τον πόθο και την εμμονή.
Ο Ρομάν Πολάνσκι, δυο χρόνια μετά το «Carnages», χρησιμοποιεί και πάλι ένα θεατρικό έργο ως πρώτη ύλη του, το «Venus in Fur» του Ντέιβιντ Αϊβς, που πραγματεύεται και εκσυγχρονίζει τη θεωρία του Λέοπολντ φον Ζάχερ Μαζόχ και την ηδονική διάσταση της υποδούλωσης του άντρα στο γυναικείο ερωτισμό.
Οποιος περιμένει, από το συνδυασμό του αντικειμένου με το όνομα του Πολάνσκι ένα αποτέλεσμα σκανδαλιστικό ή απλώς πικάντικο, θα εκπλαγεί: η ταινία, παρότι προέρχεται από αμερικανικό θεατρικό έργο, έχει έντονα «γαλλικό» χαρακτήρα στους ασταμάτητους, ρυθμικούς διαλόγους, τις φιλοσοφικές αναλύσεις και την πρόθεση θεοποίησης του ωραίου.
Κλεισμένη μέσα στο θέατρο, με δύο μόνο ηθοποιούς, η ταινία του Ρομάν Πολάνσκι, χάρη στην ασταμάτητη ανταλλαγή από ατάκες και τις συνεχόμενες συναισθηματικές μεταπτώσεις και ανατροπές ταυτότητας, ξεπερνά με τέχνη τη «θεατρικότητά» της. Ο Ματιέ Αμαλρίκ είναι θαυμάσιος σ’ ένα ρόλο – αντίγραφο, ακόμα και εμφανισιακά, του ίδιου του Πολάνσκι. Η Εμανουέλ Σενιέ είναι η ηθοποιός που απογειώνει την ταινία, εύπλαστη, αισθησιακή και σαφής κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Ωστόσο οι τέσσερις τοίχοι του σκηνικού και η τάση για ακαδημαϊσμό της ταινίας, μοιάζουν να χαλιναγωγούν το κινηματογραφικό ταμπεραμέντο του Ρομάν Πολάνσκι που μπορεί να χειρίζεται τα δεδομένα με γρηγορότερες ταχύτητες, πιο ξεκάθαρη ατμόσφαιρα κι έναν ακαταμάχητο θεωρητικό ερωτισμό απ’ ό,τι οποιοσδήποτε άλλος σκηνοθέτης, αλλά δε βρίσκει ευκαιρία να παρουσιάσει κάτι αληθινά ξεχωριστό, που θα μείνει στη μνήμη ως ένα από τα highlights της αριστουργηματικής καριέρας του.
ΛΗΔΑ ΓΑΛΑΝΟΥ

ΡΟΜΑΝ  ΠΟΛΑΝΣΚΙ
Πολωνός σκηνοθέτης, παραγωγός, συγγραφέας και ηθοποιός. Έχει κάνει ταινίες στην Πολωνία, Βρετανία, Γαλλία και Η.Π.Α. και θεωρείται ένας από τους λίγους διεθνείς κινηματογραφιστές.
Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1933. Οι γονείς του επέστρεψαν στην Πολωνία από τη Γαλλία το 1936, τρία χρόνια πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Με την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία το 1939 η οικογένειά του ως εβραίοι, στάλθηκε σε Γκέτο στην Κρακοβία. Οι γονείς του στη συνέχεια στάλθηκαν σε 2 διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο πατέρας του στο Mauthausen – Gusen στην Αυστρία (επέζησε του πολέμου) και η μητέρα του στο Άουσβιτς όπου δολοφονήθηκε. Ο Roman ήταν μάρτυρας της σύλληψης του πατέρα του και μετά, σε ηλικία 7 ετών κατάφερε να δραπετεύσει από το Γκέτο και να επιζήσει του πολέμου, περιπλανώμενος στην υπαίθρια Πολωνία και προσποιούμενος το Ρωμαιοκαθολικό που επισκέπτεται συγγενείς του. Η ταλαιπωρία και ο ξυλοδαρμός των χρόνων αυτών, τον άφησε με ρήγματα στο κρανίο.
Συνέχισε να κρύβεται σε δάση και αχυρώνες ζώντας σαν αλήτης και κλέβοντας για την τροφή του. Έβλεπε όμως ταινίες. Με το τέλος του πολέμου το 1945, ξαναβρήκε τον πατέρα του που τον έστειλε σε τεχνικό σχολείο, αλλά ο Roman είχε άλλα σχέδια.
Τη δεκαετία του 1950 ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός σε ταινίες του Αντρέι Βάιντα. Στη συνέχεια σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου του Lodz. Η πρώτη του ταινία "Nóz w wodzie (1962) ήταν η πρώτη Πολωνική ταινία που κέρδισε Υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας.  Το 1968 πήγε στο Χόλιγουντ όπου έκανε το ψυχολογικό θρίλερ "Το μωρό της Ροζμαρι", όμως μετά τη δολοφονία της γυναίκας του Σάρον Τέιτ από τη συμμορία Manson το 1969, επέστρεψε στην Ευρώπη. Το 1974 έκανε πάλι στην Αμερική την ταινία "Chinatown" που θα του άνοιγε εξαιρετική πορεία στο Χόλιγουντ, αν δεν είχε κατηγορηθεί για βιασμό ενός 13χρονου κοριτσιού. Επέστρεψε στην Ευρώπη για να αποφύγει τη φυλακή.
Η ταινία του "Tess" (1979) κέρδισε βραβεία Oscar και Cesar. Η ταινία του "Ο Πιανίστας" (2002) κέρδισε όλα τα σημαντικά βραβεία, περιλαμβανομένων των Oscar Σκηνοθεσίας, Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, Βραβείο BAFTA και Βραβείο Cesar.
Ο Ρομάν Πολάνσκι έχει πάρει συνολικά για τις ταινίες του 71 βραβεία και 44 υποψηφιότητες.