Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή 19/03/2014 : Οικογενειακή Υπόθεση

Τετάρτη 19 Μαρτίου 

19:30

 Σινέ Κρόνιον

   


ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ (Child's Pose)


 Σκηνοθεσία: Πίτερ Νέτζερ Πρωταγωνιστούν: Λουμινίτα Γκεοργκίου, Μπόγκνταν Ντουμιτράς 

 Χρυσή Άρκτος Καλύτερης Ταινίας &Βραβείο FIPRESCI Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου 
Βερολίνου 2013 

 ΣΥΝΟΨΗ :

Η 60χρονη Κορνήλια, παρακολουθεί το γιο της, Μπάρμπου, να προσπαθεί με όλο του το είναι να απογαλακτιστεί. Έχει μετακομίσει, απέκτησε το δικό του αυτοκίνητο, έχει μια κοπέλα που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της, και το πιο ανησυχητικό απ' όλα, αποφεύγει τη μητέρα του. Όταν ο Μπάρμπου θα εμπλακεί σε ένα τραγικό δυστύχημα, η μητέρα του ενστικτωδώς θα χρησιμοποιήσει όλες τις τις ικανότητες, τις γνωριμίες και τα χρήματα της για να τον σώσει από την καταδίκη του. Περιμένει να γίνει ξανά το εξαρτημένο παιδί που ήταν. Δεδομένης της κατάστασης του, δεν είναι δύσκολο να γίνει, αλλά υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει τη μητρική αγάπη από την ιδιοτελή χειραγώγηση. Θα μπορέσει να τον αφήσει να ξεδιπλωθεί από την εμβρυική του στάση; 



ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
(ΚΑΛΙΝ ΠΙΤΕΡ ΝΕΤΖΕΡ)

«Η Οικογενειακή Υπόθεση είναι μια ταινία, για τη παθολογική σχέση μητέρας-γιου, για τη στάση του παιδιού απέναντι στους γονείς και το αντίστροφο, για γονείς που χάνουν τα παιδιά τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μια ταινία εξαρτημένη από την κάμερα, που προσπαθεί να μεταδώσει ανθρώπινες καταστάσεις, συναισθήματα, συγκρούσεις, σπαρακτικά ξεσπάσματα, σχεδόν με την αυθεντικότητα ενός ντοκιμαντέρ. Οι χαρακτήρες αναλύονται, με σκοπό ο θεατής να κατανοήσει ή και να νιώσει συμπάθεια για τη φοβισμένη αυτή οικογένεια».



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ &ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

Λουμίνια ΓΚΕΟΡΓΚΙΟΥ

Η Λουμίνια Γκεόργκιου μετράει τριάντα χρόνια κινηματογραφικής καριέρας, με τους πιο αξιοσημείωτους ρόλους της στα Morometii (1988)και Code Inconnu (2000). 
Για την εξαιρετική ερμηνεία της στο The Death of Mr.Lazarescu, τιμήθηκε με τα βραβεία Καλύτερης Ηθοποιού από το Φεστιβάλ του Ναμούρ και της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες το 2007. 
Έλαβε ένα βραβείο GOPO (τα Βραβεία της Ρουμανικής Ακαδημίας), για το ρόλο της  στο Francesca (2009).
Η συνεργασία της με τον Πίτερ Νέτζερ, ξεκίνησε το 2003, στο ντεμπούτο του: Maria.

Pozitia Copilului - Οικογενειακή Υπόθεση (2013)       
Dupa Dealuri - Πίσω από τους Λόφους (2012)         
Aurora - Αουρόρα (2010)       
Nunta Muta - Σιωπηλός Γάμος (2008)            
4 Luni, 3 Saptamani si 2 Zile - 4 Μήνες, 3 Εβδομάδες & 2 Μέρες (2007)     
A Fost Sau n-a Fost? - Ηταν ή Δεν Ηταν; (2006)          
Moartea Domnului Lazarescu - Η Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου (2005)         
Marfa si Banii - Γερή Μπάζα (2001)  
Code Inconnu - Αγνωστος Κώδικας (2000)

Μπόγκνταν ΝΤΟΥΜΙΤΡΑΣ

Ο Μπόγκνταν Ντούμιτρας γεννήθηκε στο Βουκουρέστι, και κυνηγήσε την υποκριτική του καριέρα ως έφηβος ακόμα. Αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Θεάτρου και Κινηματογράφου το 1999, και το 2000 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι. 
Παρ’όλο που έγινε ευρύτερα γνωστός για το ρόλο του στην αμερικανική σειρά In Treatment, την αναγνώριση του εξασφάλισαν οι πρώτες μεγάλου μήκους ταινίες που συμμετείχε. Ο ρόλος του The Portrait of the Fighter του χάρισε Βραβείο GOPO (τα Βραβεία της Ρουμανικής Ακαδημίας), ενώ αυτός στο Best Intentions το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.

Cand se Lasa Seara Peste Bucuresti sau Metabolism - ΟτανΒραδιάζειστοΒουκουρέστιήΜεταβολισμός (2013)            
Pozitia Copilului - Οικογενειακή Υπόθεση (2013)                   
Din Dragoste cu Cele mai Bune Intentii - Με τις Καλύτερες Προθέσεις (2011)        
Loverboy - Ο Αγαπητικός (2011)                    
Moartea Domnului Lazarescu - Η Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου (2005)



Σενάριο/ Σκηνοθεσία
Κάλιν Πίτερ Νέτζερ

Ο Κάλιν Πίτερ Νέτζερ γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1975. Το 1983, μετανάστευσε στη Γερμανία με τους γονείς του. Από το 1994 έως και το 1999, φοίτησε στην Εθνική Σχολή Θεάτρου και Κινηματογράφου στο Βουκουρέστι, στο Τμήμα Σκηνοθεσίας, απ’ όπου και απέκτησε το δίπλωμα του. 
Το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, έγινε με το Maria, στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο το 2003, όπου και απέσπασε το Μέγα Βραβείο της Επιτροπής και Αργυρές Λεοπαρδάλεις για τους πρωταγωνιστές. 
Η επόμενη ταινία του, Μετάλλιο Τιμής (Medal of Honor) (2009), προβλήθηκε σε περισσότερα από 30 διεθνή φεστιβάλ και απέσπασε το Χρυσό Αλέξανδρο και άλλα τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2009.

PozitiaCopilului - Οικογενειακή Υπόθεση (2013)       
MedaliadeOnoare - Μετάλλιο Τιμής (2009)

Κριτικές :

Στις μέχρι τώρα ταινίες που έχει υπογράψει ο Κρίστιαν Μουνγκίου, δημιουργός του «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες, 2 Μέρες» και του «Πέρα από τους Λόφους» και μάλλον ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του πρόσφατα αναγεννημένου σινεμά της χώρας του, η κάμερα κυκλώνει ιστορίες γυναικών από τις λιγότερο ευνοημένες κοινωνικές τάξεις, οι οποίες καλούνται να μαρτυρήσουν ή να έρθουν σε επώδυνη αντιπαράθεση με μια βλοσυρή Ρουμανία των νεωτέρων χρόνων.
Συμπατριώτης του Μουνγκίου, ο Κάλιν Πέτερ Νέτζερ τοποθετεί το δυνατό δράμα του στις μέρες μας, πρωταγωνίστρια συναντάμε, όμως, και πάλι μια γυναίκα, μεγαλύτερης ηλικίας αυτή τη φορά, μεγαλοαστικής προέλευσης και με έναν διαρκή καημό: τα χρήματά της μοιάζουν ικανά να εξαγοράσουν σχεδόν οτιδήποτε υπάρχει, εκτός από την αγάπη και την εκτίμηση του μονάκριβου γιου της, ο οποίος ουδέποτε κατόρθωσε να ξεφύγει από την βαριά μητρική σκιά της και να απογαλακτιστεί.
Εξήντα ετών, μέλος ενός προνομιούχου κύκλου γνωριμιών, κάτοχος ενός παμπόνηρου ταμπεραμέντου και με έναν σύζυγο-κομπάρσο, ο οποίος ποτέ δεν μπόρεσε να κερδίσει στην καρδιά της μερίδιο αντίστοιχο με εκείνο που φυλάει για το βλαστάρι της, η Κορνίλια θα χρειαστεί τώρα να επιστρατεύσει όλες τις ανέσεις και το διπλωματικό της δαιμόνιο προκειμένου να σώσει τον γιο της, ο οποίος κατηγορείται για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, έχοντας παρασύρει και σκοτώσει με το αυτοκίνητό του το 14χρονο αγόρι μιας εργατικής οικογένειας.
Ο Νέτζερ ξεκινά από το τραγικό αυτό συμβάν και από την παρατήρηση μιας γονεϊκής σχέσης που σε σημεία αγγίζει την καθαρή παθογένεια. Και σταδιακά, με τη βοήθεια του σεναριογράφου του, διευρύνει τη ματιά του στην απεικόνιση ενός μοντέρνου κόσμου που τελεί υπό διάβρωση και στον οποίο όλα μοιάζουν αναλώσιμα και εμπορεύσιμα, ακόμα και θεμελιώδη ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή και με τον θάνατο. Στο κατώφλι του κόσμου αυτού στέκει η Κορνίλια, ασκώντας την εξουσία που της επιτρέπει η θέση ισχύος στην οποία βρίσκεται και αμπαλάροντας τους πλείστους εγωισμούς της μέσα σε ακριβά γουναρικά.
Την υποδύεται μοναδικά η Λουμινίτα Γκεοργκίου. Γνωστή μας ήδη από τις εμφανίσεις της στις δυο πιο διάσημες ταινίες του Μουνγκίου αλλά και στην έξοχη «Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου» του Κρίστι Πουίου, η Γκεοργκίου υφαίνει τις υπόγειες νευρώσεις του χαρακτήρα της, τις ανήσυχες πλανοθεσίες του σκηνοθέτη και τα πυκνά διαλογικά μέρη του σεναρίου σε μια εκπληκτική ερμηνεία που σε όλη την διάρκεια του φιλμ σιγοβράζει μέσα από σφιγμένα χείλη και πύρινα βλέμματα για να οδηγηθεί στο κρεσέντο της, λίγα λεπτά πριν το τέλος.
Εκεί, σε μια από τις κορυφαίες σκηνές που μας χαρίζει ο κινηματογράφος για φέτος, η σιδηρά μητέρα σπεύδει να επισκεφτεί το σπίτι της οικογένειας του νεκρού αγοριού με σκοπό να συλλυπηθεί και να ζητήσει συγχώρεση για το δικό της παιδί. Ξεσπάει, ενώπιον των απαρηγόρητων γονιών που υποδέχτηκαν απρόθυμα τη σαλονάτη κυρία στο λιτό καθιστικό τους και στο βαρύ πένθος τους. Πόσο ειλικρινή είναι, ωστόσο, τα δάκρυα που κυλούν στο πρόσωπό της; Και πόσο συνειδητή αυτή η αιφνίδια μεταμέλειά της;
Ο Νέτζερ αφήνει τις απαντήσεις στο κοινό του. Σε όλη την διάρκεια του φιλμ έθετε μόνο τις σωστές ερωτήσεις... (Λουκάς Κατσίκας)

Αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που επιμένουν πως οι Έλληνες σκηνοθέτες της νεότερης γενιάς επιμένουν να προβάλλουν μέσω των ταινιών τους μια αρνητική εικόνα της χώρας μας σε ξένα φεστιβάλ (που από αντεθνική διαστροφή τις κάνουν δεκτές και τις βραβεύουν κι από πάνω!), τότε θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά στο νέο ρουμάνικο σινεμά της τελευταίας δεκαετίας, με αποκορύφωμα την Οικογενειακή Υπόθεση, που έφυγε από το Φεστιβάλ Βερολίνου με τη Χρυσή Άρκτο. Η βασική πλοκή θέλει μια φιλότεχνη, ευκατάστατη μεγαλοαστή αρχιτέκτονα να βάζει ότι μέσο διαθέτει για να απαλλάξει τον ενήλικο γιο της από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας εξ' αμελείας- ο Μπόγκνταν σκότωσε με το αυτοκίνητο του έναν δεκατετράχρονο και τον εγκατέλειψε στο οδόστρωμα. Οι προσπάθειες της δείχνουν μια γυναίκα θεληματική και καπάτσα, η οποία χρησιμοποιεί εναλλάξ τη λογική και τις γνωριμίες της, καθώς και τα μητρικά αντανακλαστικά προς ένα παιδί που έχει βιολογικά μεγαλώσει αλλά δεν κατόρθωσε ποτέ να απογαλακτισθεί με επιτυχία. Ο τρόπος που του φέρεται δεν διαφέρει από την χειριστική κυκλοθυμία που χαρακτηρίζει την κλασσική, προβληματική σχέση της προστατευτικής μάνας με τον αιώνιο "μπουνταλά". Μόνο που ο Νέτζερ, με τον στενό κλοιό των κοντινών πλάνων σε ντοκιμενταρίστικο στιλ, αποκαλύπτει με λεπτομέρειες μια παραλλαγή των υστερικών, γραφικών κλισέ: η μάνα Κορνέλια δεν είναι φουκαριάρα ή αγράμματη, αλλά μια ικανότατη και μορφωμένη κυρία που έχει μεγάλη διαδρομή και γνωρίζει καλά τους ανθρώπους και τις αδυναμίες τους και η Λουμινίτα Γκεοργκίου που γνωρίσαμε από τον Θάνατο του Κύριου Λαζαρέσκου, την αποδίδει υπέροχα. Την ίδια στιγμή που προσφέρεται να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας για το αδικοχαμένο παιδί, προθυμοποιείται να προσφέρει εκδούλευση στους αστυνομικούς, για να τους έχει με το μέρος της. Δεν είναι τέρας- ένα παιδί έχει και δεν θέλει να το χάσει από την κακιά στογμή. Ωστόσο, χτυπάει το παιδί της, που φαίνεται να την παρακολουθεί με το καταχνιασμένο του, απαθές βλέμμα, στο ψαχνό, μόνο και μόνο για να τον έχει κοντά της. Η σκηνή που ο γιος ζητάει τα δεύτερα κλειδιά του δικού του διαμερίσματος, απαγορεύοντας της να μπαίνει όποτε θέλει, λέει πολλά. Το τραγικό συμβάν του δυστυχήματος χρησιμεύει σαν μια άρρωστη αφορμή για να τον απομακρύνει από τη σύντροφο του και να τον ξαναφέρει σε μια αγκαλιά που εκείνος μετά βίας υφίσταται, από οικονομική εξάρτηση, και από ανάγκη και ευκολία. Η εμβρυική στάση είναι η πιο τεμπέλικη ξάπλα της ζωής μας, αλλά και η δυσκολότερη να αποχωριστούμε. Πιο ενδιαφέρουσα και από την κανονική υπόθεση της ταινίας, είναι η παράλληλη περιγραφή της συνύπαρξης του παλιού με το καινούριο στη Ρουμανία. Στην κοιλιά του δράματος, κυοφορείται όχι μόνο η αναμενόμενη διαφθορά, αλλά μια διάβρωση των ηθών, σε μια χώρα που προφανώς δεν έχει απαλλαγεί από ένα εντελώς χειριστικό modus operandi. Η παλιά τάξη, η Κορνέλια και η αδελφή της, αισθάνονται πως δικαιούνται να παρέμβουν, όχι στην πορεία του παιδιού, αλλά και στους θεσμούς, σαν δικηγορίνες με γούνες. Γνωρίζουμε πως η Ρουμανία, όπως και οι περισσότερες χώρες, κινείται σε δυο εντελώς διαφορετικές ταξικές ταχύτητες. Και ότι καμία μετάβαση δεν είναι εύκολη και γρήγορη. Αλλά ο φορτισμένος διάλογος του γιού με τη μάνα, όπου της λέει πως θέλει το χρόνο του για να κάνει το βήμα της επανασύνδεσης, γίνεται μια θερμή και προσωπική εξομολόγηση για ένα αγεφύρωτο, τουλάχιστον ακόμη, κοινωνικό χάσμα. Να τι σημαίνει καλό σενάριο. Και όσο κι αν βρίσκω κουραστική και ξεπερασμένη την έντονη χρήση της κάμερας στο χέρι, ο Νέτζερ ξέρει ακριβώς πως να διεισδύσει χωρίς να κρίνει ή να παίρνει απόσταση. Η επίσκεψη στο φινάλε σφίγγει την ψυχή του θεατή και τον δικαιώνει απόλυτα. Πηγή: www.lifo.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προβολή 16/03 : Ατίθασες

Ατίθασες  της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν     Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο LUX Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2015 Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016 Επίσημη Συμμετοχή | Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Βραβείο Label Europa Cinemas, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διαγωνιστικό τμήμα, Βραβεία LUX 2015 Βραβείο Κοινού Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο 2015 Μεγάλο Βραβείο (Golden Duke), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Οδησσού 2015 Βραβείο Καλύτερης ταινίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Καστ (Güneş Şensoy, Doga Doğuşlu, Tuğba Sunguroğlu, Elit İşcan, Ilayda Akdoğan), Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο 2015 Βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια, 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης  Το καλοκαίρι έχει μόλις α

Πρόγραμμα : Χειμώνας 2018 Β΄ Κύκλος

06/02 - ΡΟΜΑ 20/02 - Ο ΕΝΟΧΟΣ 06/03 - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ (19:00) 20/03 - ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

Προβολή 20/03 : Καπερναούμ

Καπερναούμ //  Capharnaum   Κοινωνική 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 126'  Λιβανο-γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ναντίν Λαμπακί με τους: Ζαΐν Αλ Ραφία, Γιορντάνος Σιφερό, Μπολουατίφ Τρέζορ Μπανκολέ Η ιστορία ενός ατίθασου, χαρισματικού αγοριού, το οποίο επαναστατεί ενάντια στη, γεμάτη κακουχίες, ζωή του και παλεύει να βρει τρόπο να επιβιώσει στις παραγκουπόλεις του Λιβάνου, μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική ταινία για τους ανθρώπους του περιθωρίου, αλλά και το ακατανίκητο ανθρώπινο πνεύμα. Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κριτικές : Στην ταινία συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα τόσο από άποψη περιεχομένου όσο κι από καθαρά κινηματογραφική σκοπιά όπου η σκηνοθέτης ΝΑΝΤΙΝ ΛΑΜΠΑΚΙ, αποδεικνύεται γνώστης τεράστιος του κινηματογράφου και άνθρωπος μαζί αφού θέλησε να καταπιαστεί με τέτοιο θέμα κι όχι με το πόσους γκόμενους αλλάζει η εκάστοτε Γαλλίδα που δεν ξέρει τι της γίνεται παρά την απασχολεί μόνο η κλειτ