Προβολή 11/02 - Δύο ημέρες μια νύχτα

Δύο ημέρες, μία νύχτα - Deux jours, une nuit
των Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne
με τους Marion Cotillard, Fabrizio Rongione, Pili Groyne
Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία - 2014 - 95' - Δράμα

Κατά την απουσία της Σάντρα από το εργοστάσιο όπου εργάζεται, οι συνάδελφοι της συνειδητοποιούν ότι μπορούν να καλύψουν τη βάρδια της με μικρές υπερωρίες και χρηματικά μπόνους. Η Σάντρα πρέπει να τους πείσει να αρνηθούν τα μπόνους για να κρατήσει τη δουλειά της.

Συμμετοχή στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών 2014.

 Με την οικονομική κρίση στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης καταπιάνονται στην εξαιρετική ταινία τους «Δυο μέρες, μια νύχτα» οι αδερφοί Ζαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν («Ροζέτα», «Το παιδί»), που πρωτοείδαμε στο διαγωνιστικό τμήμα του 67ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Κανών. Πρωταγωνίστρια είναι η Σάντρα, μια εργάτρια σε επιχείρηση, η οποία, αφού επιστρέψει από θεραπεία για ψυχολογικού στρες, προσπαθεί, στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου (σε δυο ημέρες και μια νύχτα, όπως λέει και ο τίτλος) να πείσει τους συναδέρφους της να την υποστηρίξουν στην επαναληπτική ψηφοφορία της Δευτέρας, όταν έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στο να τη δεχτούν να επιστρέψει στη δουλειά της ή να την απορρίψουν και να εργαστούν οι ίδιοι περισσότερες ώρες και να αμειφθούν, ο καθένας, με πριμ 1.000 ευρώ. Παρά τα ψυχολογικά της προβλήματα, που αυξάνονται όταν μαθαίνει πως στην πρώτη ψηφοφορία η πλειοψηφία την έχει καταψηφίσει, η Σάντρα (με τη Μαριόν Κοτιγιάρ να ερμηνεύει με ευαισθησία και δύναμη το ρόλο), προσπαθεί, με τη βοήθεια του συζύγου της και μιας φίλης και συναδέρφου, να πείσει τα υπόλοιπα πρόσωπα, σε προσωπικές συναντήσεις που αρχίζει να κάνει στη διάρκεια των δύο ημερών, να τη ψηφίσουν.

Για τους αδερφούς Νταρντέν το θέμα που προέχει είναι εκείνο της αλληλεγγύης, σε μια εποχή που η ευρωπαϊκή κοινωνία έχει, στο μεγαλύτερο μέρος της, μετατραπεί σε απολιτική, με το λαό να έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στα διάφορα κόμματα - εκείνο που δυστυχώς επικρατεί, είναι, όπως οι ίδιοι τόνισαν στη συνέντευξη Τύπου στις Κάνες, «η μανία της απόδοσης και του βίαιου ανταγωνισμού ανάμεσα στους εργάτες - κάτι που συμβαίνει δυστυχώς σε όλες τις χώρες, όχι μόνο στο Βέλγιο». Η αναγκαία αλλαγή, όπως τονίζουν στην ταινία τους, βρίσκεται στην επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους - στη σχέση της Σάντρας με τους συναδέρφους της, στην κατανόηση πως η ανάγκη να εργαστεί και όχι να βρεθεί στην ανεργία, είναι πιο σημαντικό από του να πάρει κανείς το πριμ για να φτιάξει το σπίτι, τον κήπο του ή όποιες άλλες οικογενειακές αλλαγές, τη στιγμή που παίζεται η τύχη μιας γυναίκας και μητέρας δυο παιδιών. Με ένα καλογραμμένο σενάριο, με μια ρεαλιστική γραφή, με την κάμερα να καταγράφει τις παραμικρές λεπτομέρειες και όσο το δυνατό πιο αντικειμενικά, την εγωιστική (συχνά υποκριτική) στάση των διαφόρων προσώπων απέναντι στη Σάντρα (ορισμένοι αρνούνται για εντελώς απαράδεκτους, συχνά γελοίους, λόγους και άλλοι γίνονται ακόμη και βίαιοι στη στάση τους απέναντί της), οι αδερφοί Νταρντέν έφτιαξαν μια ακόμη εξαιρετική, με μια δόση σασπένς, ταινία, ταινία που τη χαρακτηρίζει η ίδια ανθρωπιά και συγκίνηση που συναντάμε στις καλύτερες ταινίες τους.(ENET)