Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή 02/03 : Chevalier

 


Chevalier

της Αθηνάς Τσαγγάρη
με τους Γιώργο Κέντρο, Πάνο Κορώνη, Βαγγέλη Μουρίκη, Μάκη Παπαδημητρίου, Γιώργο Πυρπασόπουλο, Σάκη Ρουβά
Υπόθεση:
Μια παρέα αντρών επιστρέφει από χειμερινή εκδρομή ψαρέματος σε ένα γιοτ. Όταν μια μηχανική βλάβη τους εγκλωβίζει στο σκάφος, κάπου στον Σαρωνικό, θα σκοτώσουν την ώρα τους με ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι που ονομάζεται Chevalier. To Chevalier είναι τόσο διασκεδαστικό, όσο και βαθιά ανταγωνιστικό. Κανείς δεν θα κατέβει από το σκάφος, αν δεν ανακηρυχτεί ο νικητής. 






Μετά το “Attenberg” (Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας, Φεστιβάλ Βενετίας το 2010) η βραβευμένη Ελληνίδα σκηνοθέτης, Αθηνά Τσαγγάρη, συνεργάζεται με τον διακεκριμένο σεναριογράφο Ευθύμη Φιλίππου (Κυνόδοντας, Άλπεις, Ο Αστακός) και επιστρέφει με το “Chevalier”, μια καυστική και τρυφερή σάτιρα για τον ανδρικό ανταγωνισμό, και όχι μόνο.

Στην πορεία προς την νίκη, οι πρωταγωνιστές του Chevalier θα κάνουν τα πάντα για να επηρεάσουν τους αντιπάλους τους και να ξεμπαρκάρουν με το πολυπόθητο δαχτυλίδι. Ο εφηβικός ενθουσιασμός τους και η εμμονή τους για την νίκη θα τους απογυμνώσει στα μάτια των θεατών. Εκτός από το πρωτότυπο μωσαϊκό χαρακτήρων του, το Chevalier, ξεχωρίζει για τους αναπάντεχους διαλόγους του και την βαθιά καυστική του


Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, 59o Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Λονδίνου
Ειδική Μνεία για τη Σκηνοθεσία & Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας,  21o Διεθνές Φεστιβάλ Σαράγεβο
Διαγωνιστικό Τμήμα, 68ο Διεθνές Φεστιβάλ Λοκάρνο
Διαγωνιστικό Τμήμα, 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Λονδίνου
Contemporary World Cinema, 40ο Φεστιβάλ Τορόντο




ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΜ

Το ζήτημα

Μετά το Attenberg, έκανα το Capsule, μια ταινία μόνο με γυναίκες. Είχε να κάνει και αυτή με αυτό που με ενδιαφέρει πάντα, την εξουσία, τις δυναμικές, τα θέματα ελέγχου, τη χημεία που προκύπτει σε κλειστά περιβάλλοντα. Ξεκινάω πάντα με μία κατάσταση που με ενδιαφέρει, όπως τα ζητήματα του ελέγχου και της εξουσίας, η διαμόρφωση του εαυτού, όταν δουλεύω με άτομα του ίδιου φύλου. Ασχολήθηκα με αυτό και στο Capsule και τώρα με ενδιέφερε να δω πώς λειτουργεί αυτό με ένα αποκλειστικά αντρικό cast.

Ταμπέλες

Υπάρχει πάντα η διευκρίνιση ότι είμαι γυναίκα σκηνοθέτης. Δεν το βρίσκω δίκαιο σε σχέση με τον απλό όρο σκηνοθέτης που ισχύει για έναν άντρα σκηνοθέτη. Είναι κάπως αμήχανο να πρέπει να απαντάω στην ερώτηση γιατί το Chevalier είναι μια ταινία μόνο με άντρες ηθοποιούς. Το 99% των ταινιών στην ιστορία του σινεμά είναι άντρες που παρακολουθούν γυναίκες, που παρατηρούν γυναίκες. Θα προτιμούσα το Chevalier  να μην κατηγοριοποιείται ως μια ταινία με άντρες που φτιάχτηκε από μία γυναίκα, είναι όμως αναπόφευκτο.

Η αλληλεπίδραση

H ταινία διαμορφώθηκε πολύ έντονα από τους ίδιους τους ηθοποιούς. Είχαμε πολλές πρόβες πάνω στο σενάριο που γράψαμε με τον Ευθύμη Φιλίππου, όπου ανακαλύπταμε καινούριες σχέσεις, κόντρες και δυναμικές μεταξύ των χαρακτήρων, όπως διαμορφώνονταν από τις προσωπικότητες των συγκεκριμένων ηθοποιών. Κινηματογραφικά, τα διαφορετικά είδη με ενδιαφέρουν και μου αρέσουν πολύ οι φαρσοκωμωδίες. Ήθελα να δω πώς θα μπορούσα να δουλέψω με αυτό το είδος. Ως ένα βαθμό όλες μας οι ταινίες έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία και όταν έχεις μεγαλώσει βλέποντας ταινίες τη μισή σου ζωή, το σινεμά και η ζωή είναι αλληλένδετα. Μαζί και οι επιρροές από το θέατρο, φυσικά και η πραγματικότητα, δηλαδή η Ελλάδα, με ό,τι σημαίνει αυτό, ειδικά τις μέρες μας.

Η πρόθεση

Εξ αρχής ήθελα να κάνω μια ταινία μόνο με διάλογο, που δεν είχα ξανακάνει, για να καταλάβω πώς να δουλέψω τα πρόσωπα με τον διάλογο. Ήταν μια πρόκληση σε σχέση με τη φόρμα και την ενέργεια που αναπτυσσόταν ανάμεσα στους ηθοποιούς. Με την προσοχή στραμμένη συνεχώς στο θέμα της εξουσίας και πώς αυτή εκδηλώνεται, τι σημαίνει να είσαι νικητής ή χαμένος, πόσο αυθαίρετο είναι αυτό, πόσο έχει να κάνει με τις επιδόσεις και τη συμπεριφορά του καθένα. Όταν αρχίζω να σκέφτομαι μια ταινία, θέλω να αποδράσω από τα κλισέ που θέλουν τις γυναίκες να κάνουν ταινίες για γυναίκες. Οπότε ένα μέρος της διαδικασίας είναι αυτή η αντίσταση στο να κάνω κάτι στερεότυπο και αναμενόμενο. Όλες  μου οι ταινίες έχουν να κάνουν με τη διαμόρφωση του εαυτού, τι σημαίνει να γίνεσαι ο εαυτός σου ή κάποιος που οι άλλοι περιμένουν να γίνεις.

Η εμπειρία

Προσπαθώ να αλλάζω είδη, μου αρέσει με κάθε ταινία να μαθαίνω, να εκτίθεμαι σε καινούριες προκλήσεις και σε νέες μεθόδους και καταστάσεις. Οπότε η ιδέα να κλειστούμε σε ένα σκάφος καταχείμωνο, το συνεργείο και οι ηθοποιοί και να δούμε πώς θα πάει…ένα μέρος της ταινίας είναι και οι συνθήκες στις οποίες έγινε. Είναι μια διαδικασία σαν να πηγαίνεις σε πόλεμο και όλοι περιμένουν να δίνεις απαντήσεις συνεχώς…Αυτό που προσπαθώ να κάνω, είναι να θυμάμαι πάντα γιατί ήθελα να κάνω την ταινία εξ αρχής, και δεν αποκλίνω από αυτό εξαιτίας των πρακτικών προβλημάτων. Πολλές φορές πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς ή χάνεις τον προσανατολισμό σου ή χάνεσαι. Πάντα προσπαθώ να θυμάμαι τι ήθελα να κάνω στην αρχή. Οπότε είναι μια εξουθενωτική εμπειρία, αλλά την ίδια στιγμή είναι συναρπαστική. Κατά τη διάρκεια του μοντάζ, που μου είναι επώδυνο, βλέπω κάποια πράγματα που μου αρέσουν, το οποίο με αιφνιδιάζει γιατί στο γύρισμα είμαι σαν υπνωτισμένη και απλώς πάω με το ένστικτο και τη διαίσθηση. Είναι σαν να ξυπνάω από όνειρο.
Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=iHS_2kgFcOs

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΑ – ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Γιατρός (Γιώργος Κέντρος)
Ιδιοκτήτης του σκάφους και οικοδεσπότης. Ο πρεσβύτερος της παρέας. Επιβλητικός και βαρυσήμαντος. 
Ζοζέφ (Βαγγέλης Μουρίκης)
Μεσίτης και ο παλαιότερος φίλος του Γιατρού. Πενηντάρης. Ευέξαπτος, ανήσυχος και συμπλεγματικός. 
Γιώργος (Πάνος Κορώνης)
Συνέταιρος του Ζοζέφ στο γραφείο. Αθλητικός, δυναμικός, μονοδιάστατος. 45 περίπου ετών.
Γιάννης (Γιώργος Πυρπασόπουλος)
40 ετών. Ασφαλιστής. Μονίμως ανασφαλής. Σύζυγος της κόρης του Γιατρού χωρίς την πραγματική συγκατάθεση του τελευταίου.
Δημήτρης (Μάκης Παπαδημητρίου)
Ο μικρός αδερφός του Γιάννη. Αφελής, συμπαθής και έρμαιο της σχέσης του με τον αδελφό του. 35 περίπου ετών.
Χρήστος (Σάκης Ρουβάς)
40 περίπου ετών. Χαμηλού προφίλ και εντυπωσιακής εμφάνισης. Αυτός ο συνδυασμός πυροδοτεί εντάσεις στους υπόλοιπους.
Καπετάνιος (Νίκος Ορφανός)
Αρχηγός του πληρώματος, πρώτος σε ιεραρχία. Έμπιστος του Γιατρού. Σχολαστικός επαγγελματίας. 40 περίπου ετών.
Μάγειρας (Κώστας Φιλίππογλου)
50 ετών. Όντας δεύτερος στη σειρά, ζει στη σκιά του πρώτου.
Καμαρότος (Γιάννης ∆ρακόπουλος)
35 ετών. Υποχείριο του μάγειρα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Προβολή 16/03 : Ατίθασες

Ατίθασες  της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν     Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο LUX Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2015 Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016 Επίσημη Συμμετοχή | Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Βραβείο Label Europa Cinemas, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διαγωνιστικό τμήμα, Βραβεία LUX 2015 Βραβείο Κοινού Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο 2015 Μεγάλο Βραβείο (Golden Duke), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Οδησσού 2015 Βραβείο Καλύτερης ταινίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Καστ (Güneş Şensoy, Doga Doğuşlu, Tuğba Sunguroğlu, Elit İşcan, Ilayda Akdoğan), Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σεράγιεβο 2015 Επίσημη Συμμετοχή, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο 2015 Βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια, 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης  Το καλοκαίρι έχει μόλις α

Πρόγραμμα : Χειμώνας 2018 Β΄ Κύκλος

06/02 - ΡΟΜΑ 20/02 - Ο ΕΝΟΧΟΣ 06/03 - ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ (19:00) 20/03 - ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

Προβολή 20/03 : Καπερναούμ

Καπερναούμ //  Capharnaum   Κοινωνική 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 126'  Λιβανο-γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ναντίν Λαμπακί με τους: Ζαΐν Αλ Ραφία, Γιορντάνος Σιφερό, Μπολουατίφ Τρέζορ Μπανκολέ Η ιστορία ενός ατίθασου, χαρισματικού αγοριού, το οποίο επαναστατεί ενάντια στη, γεμάτη κακουχίες, ζωή του και παλεύει να βρει τρόπο να επιβιώσει στις παραγκουπόλεις του Λιβάνου, μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική ταινία για τους ανθρώπους του περιθωρίου, αλλά και το ακατανίκητο ανθρώπινο πνεύμα. Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κριτικές : Στην ταινία συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα τόσο από άποψη περιεχομένου όσο κι από καθαρά κινηματογραφική σκοπιά όπου η σκηνοθέτης ΝΑΝΤΙΝ ΛΑΜΠΑΚΙ, αποδεικνύεται γνώστης τεράστιος του κινηματογράφου και άνθρωπος μαζί αφού θέλησε να καταπιαστεί με τέτοιο θέμα κι όχι με το πόσους γκόμενους αλλάζει η εκάστοτε Γαλλίδα που δεν ξέρει τι της γίνεται παρά την απασχολεί μόνο η κλειτ