Προβολή 11/01 : Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ

 Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ I, Daniel Blake

Κοινωνική 2016 | Έγχρ. | Διάρκεια: 100'

Aγγλική ταινία, σκηνοθεσία Κεν Λόουτς με τους: Ντέιβ Τζονς, Χάιλι Σκουάιρς, Σάρον Πέρσι

Χρυσός Φοίνικας, 69ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών

Βραβείο Κοινού, 64ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν

Βραβείο Κοινού, 70ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Λοκάρνο

“Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ, είμαι πολίτης. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο». 

Δέκα χρόνια μετά το Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι, ο καταξιωμένος Βρετανός σκηνοθέτης αποσπά τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικα του και συγκαταλέγεται πια ανάμεσα στους λίγους διπλά βραβευμένους με το Φοίνικα δημιουργούς. Η νέα ταινία του Ken Loach, σε σενάριο του σταθερού συνεργάτη του Paul Laverty (Bread and Roses, Sweet 16, My Name is Joe), εκπροσωπεί το ανθρωποκεντρικό, πολιτικό σινεμά για το οποίο αυτό το δίδυμο είναι διάσημο, ενώ οι χαρακτήρες της ταινίας συγκλονίζουν και μένουν αξέχαστοι, όπως και οι ηθοποιοί που τους υποδύονται. Συγκινητικό και φορτισμένο, το Eγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ παρακολουθεί τον αγώνα δύο ανθρώπων ενάντια στη γραφειοκρατία, αλλά και τη δύναμη τους να σταθούν με αξιοπρέπεια στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Υπόθεση : 

O Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας 59χρονος ξυλουργός από το Newcastle. Για πρώτη φορά μετά από ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο, θα χρειαστεί τη βοήθεια της πολιτείας για να ζήσει, όμως η γραφειοκρατία τον οδηγεί σε αδιέξοδο. Μέσα από την περιπέτεια αυτή, διασταυρώνεται με μια ανύπαντρη μητέρα και τα δύο παιδιά της. Βρίσκοντας αναπάντεχη οικογενειακή θαλπωρή ο ένας στον άλλο, ενώνουν τις δυνάμεις τους και προσπαθούν να αντισταθούν στις δυσκολίες.

Κριτικές :

 ''Και μας δίνει με τη γνωστή του λιτότητα, που είναι και το trade-mark του, ένα δράμα, ένα ανθρώπινο δράμα, που είναι άμεσα εξαρτημένο από το κοινωνικό πρόβλημα που θίγει. Και τελικώς, χωρίς τυμπανοκρουσίες, συνθήματα, κηρύγματα, μανιφέστα ή κόκκινες σημαίες αλλά μέσα από τους όρους της ίδιας της Τέχνης και του είδους που το μετέβαλε σε προσωπικό ο Λόουτς (μαζί με τον σεναριογράφο Λάβερτυ) κάνει ένα φιλμ καταγγελίας της κοινωνίας που δεν σέβεται τον Ανθρωπο.'' (Pantimo)

Ταινία της εβδομάδας, και μία από τις καλύτερες της σεζόν, είναι φυσικά η τελευταία δημιουργία του Κεν Λόουτς. «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» («I, Daniel Blake», Αγγλία, 2016), γραμμένο από τη σπουδαία πέννα του μόνιμου συνεργάτη του σκηνοθέτη, τον Πολ Λάβερτι. Τελευταία στην κυριολεξία, αν λάβουμε υπόψη τις φήμες στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών - όπου το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» κέρδισε την ανώτατη διάκριση, τον Χρυσό Φοίνικα - ότι ο βρετανός δημιουργός, που τον περασμένο Ιούνιο έκλεισε τα 80, ενδεχομένως να τελειώνει με το σινεμά. Αν αυτό είναι όντως το φινάλε του, είναι συγκλονιστικό. (BHMA)

Ο Λόουτς δεν πρωτοτυπεί, ποτέ δεν είχε τέτοιο στόχο, κοιτάζει όμως την αληθινή ζωή με διεισδυτικό βλέμμα  που διαπερνά την ηθογραφία. Το σινεμά του αντλεί συγκινητικές ιστορίες από την καθημερινότητα, δεν αναπαράγει κλισέ και μύθους.(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)