Το Κοινόβιο του Τόμας Βίντερμπεργκ
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Φεστιβάλ Βερολίνου 2016
Υπόθεση της ταινίας :
Το Κοινόβιο:
Δανία 1975. Η Άννα είναι μια επιτυχημένη παρουσιάστρια ειδήσεων,
παντρεμένη με τον Έρικ αρχιτέκτονα καθηγητή στο πανεπιστήμιο της
Κοπεγχάγης. Μαζί έχουν μια κόρη την 14χρονη Φρέγια. Ο Έρικ με τον θάνατο
του πατέρα του θα κληρονομήσει το πατρικό του σπίτι σε παραθαλάσσιο
προάστιο της Κοπεγχάγης. Το όμορφο αυτό σπίτι είναι ένα πολύ μεγάλο
σπίτι και τα έξοδα συντήρησης του τεράστια για το βαλάντιο της
οικογένειας. Ο Έρικ λοιπόν δεν βλέπει άλλη λύση πέραν αυτής της πώλησης
του. Η Άννα όμως έχει μια καλύτερη ιδέα. Θεωρεί ότι το σπίτι μπορεί να
αποφύγει την πώληση και μάλιστα να γίνει αφορμή για μια αλλαγή στην
ρουτινιασμένη τους ζωή. Θέλοντας να ταράξει τα νερά της συμβατικής τους
ζωής, προτείνει να φωνάξουν φίλους και γιατί όχι και αγνώστους να
συγκατοικήσουν μαζί τους και να μοιραστούν τα έξοδα. Αν και απρόθυμος
αρχικά ο Έρικ θα συμφωνήσει και έτσι θα δημιουργήσουν ένα Κοινόβιο. Μια
καινούργια δομή οικογένειας που διέπεται από δημοκρατικές αρχές και
ελευθεριάζοντα ήθη. Όλα μοιάζουν με γιορτή, μέχρι που ο Έρικ θα
ερωτευτεί μια φοιτήτρια του. Η Άννα θα προτρέψει τον Έρικ και τους
υπόλοιπους να την δεχτούν στο σπίτι, θέλοντας να κρατήσει την συμβίωση
ανοιχτή, στα πλαίσια της ελευθερίας της κοινής συμβίωσης που έχουν
συνδημιουργήσει. Πόσο έτοιμη είναι όμως να δεχτεί αυτήν την ελευθερία
που η ίδια οραματίστηκε; Και ποια τα όρια του ιδιωτικού και του κοινού,
μέσα σε μια συνθήκη όπως το Κοινόβιο;
Κριτικές :
Ο Βίντερμπεργκ κι ο Λίντχολμ ξέρουν να γράφουν χαρακτήρες που σε γοητεύουν και να στήνουν με εξαιρετικό τρόπο σκηνές που θα μπορούσαν να γλιστρήσουν εύκολα στον μελοδραματισμό ή την κωμωδία, τις οποίες το φιλμ μεταμορφώνει σε ένα απολαυστικό, χορταστικό σινεμά που ακόμη κι αν δεν παίρνει ιδιαίτερα ρίσκα βλέπεται με αμείωτο ενδιαφέρον, τόσο χάρη στην σιγουριά με την οποία το χειρίζεται ο Βίντερμπεργκ όσο και στους εξαιρετικούς του ηθοποιούς.(FLIX)
Το Κοινόβιο δεν είναι ούτε Οικογενειακή Γιορτή ούτε Κυνήγι. Υπερισχύει μια μετριοπάθεια και μια νοσταλγική διάθεση. Πίσω όμως από αυτήν την επιφάνεια κρύβονται ήρωες με ψυχολογικό βάθος που η ιστορία τους κατατέμνει. Και αυτό οφείλεται και στην εξαιρετική ικανότητα του Vinterberg να δημιουργεί ήρωες αλλά και στο εξαιρετικό καστ των ηθοποιών, με κυρίαρχη την Trine Dyrholm, που απέσπασε και την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας (Αrtic)
Δήλωση σκηνοθέτη :
Από την ηλικία των 19 ετών ζούσα σε κοινόβιο. Θυμάμαι τον εαυτό μου περικυκλωμένο από γεννητικά όργανα , μπύρες, ακαδημαϊκές συζητήσεις, αγάπη και προσωπικές τραγωδίες. Ως παιδί, κάθε μέρα ήταν ένα παραμύθι. Κάθε φορά που έβγαινα από το δωμάτιο μου, μια έκπληξη με περίμενε στην επόμενη γωνία.
Κοιτάζοντας πίσω, ήταν καιρός γεμάτος χρυσές αναμνήσεις και παράλογες στιγμές. Το σπίτι σκοτείνιαζε τραγικά τουλάχιστον για 5 μέρες κάθε μήνα εξαιτίας του κύκλου των γυναικών που εξουσίαζαν το σπίτι. Οι κύκλοι όλων των γυναικών για κάποιο λόγο συγχρονίζονταν.
Τα ομαδικά δείπνα που λάμβαναν χώρα κάθε Πέμπτη και Κυριακή, συνήθως εξελίσονταν σε καταστροφικά πάρτι. Τα ‘house meeting’ ήταν η ανώτατη μορφή εξουσίας, δημοκρατικές συναντήσεις, όπου οι κάτοικοι του σπιτιού θα μιλούσαν ανοιχτά για όλα τα θέματα που τους απασχολούσαν. Θυμάμαι μια τέτοια συνάντηση, στην οποία αποφασίστηκε ότι ο κάθε ένοικος θα πληρώνει ένα μερίδιο για τα έξοδα του σπιτιού, αναλογικό του εισοδήματος του. Το πρότεινε μάλιστα ένοικος που έβγαζε πολύ περισσότερα απ’όλους, πράγμα που σήμαινε ότι η συμμετοχή του θα διπλασιαζόταν. Παρόλο που το κοινόβιο αποτελούνταν κυρίως από σκεπτόμενους και μορφωμένους ανθρώπους, η ζωή αυτή μοιάζει σήμερα αφελής και ρομαντική στην υπερβολή της- ήταν γεμάτη με ελπίδα για το μέλλον...
Η καρδιά της ιστορίας λαμβάνει χώρα στο κοινόβιο το 1975. Οι πρωτότυποι και χιουμοριστικοί χαρακτήρες που κατοικούν σε αυτό αποτελούν τη «χορωδία» με την παραδοσιακή έννοια του δράματος, ή μια τεράστια και ζεστή οικογένεια που ελπίζουμε ότι θα μάθουμε να αγαπάμε. Ωστόσο, μια πιο προσωπική ιστορία θα εξελιχθεί μέσα σ’αυτή την εκκεντρική «οικογένεια». Η ιστορία αυτή θα βάλει τέλος στο συλλογικό όνειρο του κοινοβίου και σε μια μακρόχρονη σχέση. Το τέλος της συντροφικότητας εκδηλώνεται με περισσότερους από έναν τρόπους.
Τόμας Βίντερμπεργκ, Κοπεγχάγη 2015
Τόμας Βίντερμπεργκ
Συνιδρυτής του Δόγματος και σκηνοθέτης πολυβραβευμένων ταινιών όπως η Οικογενειακή Γιορτή (Festen) και το Κυνήγι (Jagten), ο Τόμας Βίντερμπεργκ παραδίδει άλλο ένα εξαιρετικό δράμα, που φέρει την υπογραφή και του Τομπάιας Λίντχολμ στο σενάριο . Το Κοινόβιο είναι η τρίτη κοινή τους συνεργασία, μετά τα Submarino και το Κυνήγι. Το Submarino παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου κι έλαβε μεταξύ άλλων το Βραβείο του Σκανδιναβικού Συμβουλίου Κινηματογράφου. Το Κυνήγι συμμετείχε στο φεστιβάλ Καννών το 2012, όπου και βραβεύτηκε ο Μαντς Μίκελσεν με το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού. Η ταινία απέσπασε αμέτρητα βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ ήταν και υποψήφια για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Ο Τόμας Βίντερμπεργκ (γεν. 1969) αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας το 1993. Η πτυχιακή του εργασία, η ταινία Last Round, προμήνυε το ταλέντο του και το εκτόπισμα ενός μεγάλου σκηνοθέτη. Η ταινία βραβεύτηκε πολλάκις και ήταν υποψηφία για Μαθητικό Βραβείο της Ακαδημίας (γνωστό κι ως Baby Oscar).
Ακολούθησε το The Boy Who Walked Backwards (1995), το οποίο μεταξύ άλλων βραβεύτηκε από το Δανέζικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου με το βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους ταινίας. Ο Βίντερμπεργκ σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Ήρωες (De Storste Helte) το 1996. Ένα χρόνο νωρίτερα, συνέταξε από κοινού με το Λαρς Φον Τρίερ τη διακήρυξη που ονομάστηκε «Δόγμα 95». Η διεθνής καταξίωση για το Βίντερμπεργκ ήρθε με την πρώτη ταινία του Δόγματος 95- την Οικογενειακή Γιορτή. Η ταινία τιμήθηκε με αμέτρητα βραβεία ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Επιτροπής των Καννών, το Βραβείο Fassbinder στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου και τα βραβεία Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας από τους κριτικούς του Λος Άντζελες και της Νέας Υόρκης. Το 2008, ο Βίντερμπεργκ έλαβε Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος από τα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου μαζί με τους συναδέλφους του στο Δόγμα, Λαρς Φον Τρίερ, Σόρεν Κραγκ- Γιάκομπσεν και Κρίστιαν Λέβρινγκ. Ο σκηνοθέτης επέστρεψε στις ρίζες του με την κωμωδία Ένας Άντρας Επιστρέφει (A Man Comes Home) (2007), ενώ ακολούθησε το Submarino (2010), που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίμου.
Το Κυνήγι (Jagten) (2012) ήταν υποψήφιο για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ ο Μαντς Μίκελσεν τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού από το Φεστιβάλ Καννών.
Ο Βίντερμπεργκ έχει σκηνοθετήσει τις αγγλόφωνες ταινίες Όλα Για Την Αγάπη (It’s all about love) (2003) , Αγαπητή Γουέντι (Dear Wendy) (2005) και το πιο πρόσφατο Μακριά από το πλήθος (Far from the madding crowd) (2015).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου