Προβολή 10/01 : Happy End

Δραματική 2017 | Έγχρ. | Διάρκεια: 107'

Γαλλοαυστριακή ταινία, σκηνοθεσία Μίκαελ Χάνεκε με τους: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ματιέ Κασοβίτς, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Φαντίν Αρντουάν

Υπόθεση : Μια εύπορη οικογένεια είναι ιδιοκτήτρια μιας εντυπωσιακής έπαυλης στο Καλέ της Βόρειας Γαλλίας, όχι πολύ μακριά από τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Τα μέλη της παίζουν κρυφτούλι μεταξύ τους: ο ηλικιωμένος πάτερ φαμίλιας σχεδιάζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Η κόρη του διαλέγει την εργασιομανία καλύπτοντας τη συναισθηματική της απονέκρωση. Ο γιος του δεν είναι ο πιστός σύζυγος που όλοι εικάζουν. Ο εγγονός του φανερώνεται ανεπαρκής σε όλα. Η 13χρονη δισέγγονή του δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται.

Κριτικές :
 Σκηνοθετικά ανήσυχος και σεναριακά επιδέξιος, ο Χάνεκε ακτινογραφεί με κατάμαυρη ειρωνεία και πολιτική ακρίβεια τη σύγχρονη ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη. (Αθηνόραμα)

Αν στο Amour άφησε ένα παράθυρο αξιοπρέπειας μπροστά στον πόνο, στο Happy End ο στυγερός Μίκαελ Χάνεκε κλείνει με δύναμη όλες τις πόρτες της ανθρωπιάς στην περίπτωση της δυναστείας των Λοράν, μιας τυπικής μεγαλοαστικής οικογένειας.(LIFO)

 Ο Χάνεκε επιστρέφει με αυτήν την ταινία στις μέρες της «ηδονοβλεψίας» (όχι μόνο του «Benny's Video» αλλά και του «Funny Games» και του «Caché») βάζοντας το θεατή στη θέση αυτού που πρέπει να αποκρυπτογραφήσει τι είναι αυτό που ο ίδιος επιλέγει να του δείξει από τις ζωές των μελών μιας οικογένειας που δεν μοιάζει να έχει δικαίωμα στο happy end.(FLIX)

Συνέντεξη με τον Μ.Χάνεκε

Πολύς κόσμος αντιμετωπίζει το «Happy End» ως συνέχεια της «Αγάπης». Εσείς βλέπετε με αυτό τον τρόπο την ταινία;

«Οχι, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα για το πώς τη δέχεται ο κόσμος».

Πώς ξεκίνησε η δημιουργία του «Happy Εnd»;

«Υπήρξαν διαφορετικά σημεία έναρξης για αυτή την ταινία· πάντα υπάρχουν διαφορετικά σημεία έναρξης για τη δημιουργία κάθε ταινίας. Ενα από τα σημεία ήταν η ευκαιρία να εργαστώ και πάλι με τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, ο οποίος είχε δηλώσει πρόθυμος να επανέλθει στο προσκήνιο και να ξαναδουλέψει μαζί μου, αρκεί το "Happy End" να γυριζόταν στη Γαλλία. Γιατί εύκολα θα μπορούσα να γυρίσω αυτή την ταινία στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα. Μια κατάσταση σαν αυτή που περιγράφω μπορεί να λάβει χώρα οπουδήποτε».

Η συνέχεια στο ΒΗΜΑ